وهابیت
همانگونه که در اکثر جا ها با تعصب وهابیت در پافشاری بر عقاید باطل خود روبرو هستیم، این‌بار این رخداد در مواجهه با یکی از بزرگان و نویسندگان مشهور اهل سنت که به بیان حقایقی از هجوم به خانه وحی و برتری امیرالمومنین علی (علیه السلام) پرداخته است، برخوردیم که دانستن آن برای شما خوانندگان محترم خالی از لطف نیست.
شیعۀ امامیه در طول تاریخ با شیوه‌ها و روش‌های گوناگون در صدد گسترش معارف قرآنی برآمده و از این رهگذر، گسترۀ ادبیات و علوم قرآنی را پر برگ و بار ساخته است. همچنین سعی کرده طبق شرایط زمانی هرگاه قرآن مورد هجوم بیگانگان و اهل‌کتاب قرار گرفته، از آن دفاع کند، ولی متأسفانه برخی از دشمنان مدت‌هاست که شیعه را به اعتقاد به تحریف قرآن متّهم می‌کنند؛ که در این مقاله به بررسی این موضوع می‌پردازیم.
از جمله مسائل مورد اختلاف متکلّمان مسألۀ تجسیم و جسمانیت خداوند است که اعتقاد به آن را به اهل‌حدیث و حشویه و وهابیون نسبت داده‌اند. ولی رأی اکثر متکلّمان از جمله شیعۀ امامیه، تنزیه خداوند متعال از جسمیت است. فخر رازی در کتاب المطالب العالیة می‌نویسد: در این باب اهل علم بر دو دسته‌اند: اکثر آنان معتقد به تنزیه خداوند از جسمیت‌اند، ولی مجسّمه قائل به جسمانیت خداوند می‌باشند. که در این مقاله به بررسی این موضوع می‌پردازیم.
آیا خداوند را در دنیا یا در آخرت، به چشم سر یا با چشم بصیرت می‌توان دید؟ در این زمینه اقوال مختلفی وجود دارد که به برخی از آنها اشاره می‌کنیم: معتزله و شیعۀ امامیه معتقدند: خداوند متعال در دنیا و آخرت به دیدۀ سر ادراک نمی‌شود، ولی با قلب و دل و به چشم یقین رؤیت می‌شود. لکن وهابیون و حنبلیان به طور عموم، و تابعین مذهب اشعری از حنفیه و مالکیّه و شافعیّه معتقدند که خداوند متعال در دنیا یا در آخرت دیده می‌شود.
یکی دیگر از موارد اختلاف بین وهابیان و سایر مسلمین، توسل به اولیای الهی یا به تعبیری، وسیله قرار دادن آنان نزد خداوند متعال است. وهابیان آن را جایز نمی‌دانند، اما عموم مسلمین نه تنها آن را جایز می‌شمارند، بلکه در طول تاریخ به آن عمل کرده‌اند.توسل انواع و اقسامی دارد که نزد عموم مسلمین برخی از آنها صحیح و بعضی باطل و دسته‌ای دیگر مورد اختلاف است؛ به همین دلیل هر کدام را با حکم آنها بیان می‌نماییم.
اصطلاح کفر و کافر از واژگان پرکاربرد وهابیون است. آنان هرگاه عقاید مسلمانی را قبول نداشته باشند، به کفر و زندقه و ارتداد نسبت داده و او را نه تنها از اسلام خارج می‌کنند، بلکه از مشرکان جاهلیت نیز بدتر می‌دانند. این عمل باعث اختلاف و تشتّت فراوانی بین مسلمانان شده و سبب درگیری و قتل و غارت بین آنان گردیده است، از این رو جا دارد که واژۀ کفر و ضد آن؛ یعنی ایمان را به خوبی ریشه‌یابی کنیم.
پیامبرگرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) پس از آنکه در چهل‌سالگی به پیامبری مبعوث گشته و در طی بیست و سه سال مشقت و سختی و تحمل رنج‌های فراوان بار امانت رسالت خویش را به خوبی به سرنجام رسانید و در بیست و هشت صفر سال یازده هجری بار سفر بسته و به دیدار معبود خویش شتافت.
از جمله موضوعات حرام یا شرک آلود نزد وهابیون، قسم، نذر و ذبح کردن برای غیر خدا است. اکنون برای روشن شدن، این سه موضوع را بررسی می‌کنیم.الف: قسم خوردن به غیر خداوند. ب: حکم ذبح برای غیر خدا. ج: حکم نذر برای غیر خداوند. تا اینکه روشن شود قسم به غیر خدا و ذبح برای غیر خدا و نذز برای غیر خدا چه حکمی دارد آیا حرام است یا جایز؟
تبرک به صالحین و اخیار از امت و اماکن و مشاهد مقدسه و آثار وابسته به آنان، از ناحیۀ وهابیون به شدت انکار شده و آن را از مصادیق شرک شمرده‌اند و با کسانی که قصد تبرک جستن از آثار انبیا و صالحان را داشته باشند مقابله و مبارزه می‌کنند. از همین رو، تبرک یکی از مسائل اختلاف برانگیز بین وهابیون و مسلمین است. به همین جهت جا دارد که در این مسئله دور از تعصبات و جنجال‌ها بحث نماییم تا حقیقت مطلب روشن گردد.
مسلمانان به طور اتفاق استغاثه و کمک گرفتن از اولیای الهی را جایز دانسته، بلکه آن را راجح و در راستای توحید می‌دانند، زیرا اگر از اولیای الهی، یعنی پیامبر و ائمه معصومین طلب کمک کرده و از آنها مدد جوییم، از آن جهت است که اولیای الهی مقرّب درگاه خداوند و مظهر صفات جمال، کمال، اسمای الهی، قدرت، علم و مانند آن شده‌اند؛ اما وهابیون بر خلاف اجماع مسلمین این مسئله را شدیدا تحریم کرده، لذا جا دارد که این مسئله را مورد بحث قرار دهیم.
از دیگر شبهاتی که پیروان وهابیت به شیعه وارد می‌کنند این شبهه می‌باشد که مؤسس شیعه عبدالله بن سبأ می‌باشد و این فرقه منتسب به این شخص می‌باشد؟ که در این مقاله به بررسی این شبهه می‌پردازیم به این نحو که هدف از جعل این قضیه اتهام وارد کردن به شیعه است در این که مؤسس آن، شخص یهودی الأصل است که با نشر افکار خود نه تنها فرقه‌ای را در جامعه اسلامی ایجاد نمود بلکه سبب نشر افکار یهودیت در جامعه اسلامی شد.
وهابیون با دیدگاه خاصی که در میزان شرک و توحید دارند، بسیاری از اعمال مسلمین از قبیل تبرک، استعانت از ارواح اولیای الهی و... را شرک می‌دانند، و عاملان به آن را مشرک می‌خوانند، و به تبع آن، خونشان را به هدر دانسته و اموالشان را نیز حلال می‌شمرند. آنان تا آنجا پیش می‌روند که ذبیحۀ آنان را حرام می‌دانند. که در این مقاله به بررسی این شبهه و پاسخ به آن می‌پردازیم.
وهابیان به اصل اجتهاد آزاد معتقد هستند و به تقلید از مذاهب چهارگانه پایبند نیستند. بلکه بر خلاف آن مذاهب، اجتهاد می‌کنند. محمد بن اسماعیل صنعانی معاصر ابن عبدالوهاب و یکی از بنیانگذاران مذهب وهابیت در کتاب «تطهیر الاعتقاد» می‌نویسد: «فقهای مذاهب اربعه، اجتهاد بر خلاف آن مذاهب را جایز نمی‌شمارند؛ ولی این سخنی است نادرست که جز شخص جاهل و نادان، لب به آن نمی‌گشاید.»
قُلْ لا أَمْلِكُ لِنَفْسي نَفْعاً وَ لا ضَرًّا إِلاَّ ما شاءَ اللَّهُ وَ لَوْ كُنْتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لاَسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَ ما مَسَّنِيَ السُّوءُ إِنْ أَنَا إِلاَّ نَذيرٌ وَ بَشيرٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ. بگو: من مالك هيچ سود و زيانى براى خودم نيستم، مگر آنچه را خدا بخواهد و اگر غيب مىدانستم، منافع زيادى براى خودم فراهم مىكردم و هرگز به من زيانى نمىرسيد. من جز هشداردهنده و بشارت دهنده براى گروهى كه ايمان میآورند نيستم