بهشت
در منابع اهل‌سنت با سند معتبر، به بهشتی بودن شیعیان امیرالمومنین علیه‌السلام اشاره و اذعان شده است.
بر اساس احادیث صحیح در کتب معتبر اهل‌سنت، شیعیان در روز قیامت، همراه با رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله و امیرالمومنین و امام حسن و امام حسین علیهم‌السلام وارد بهشت خواهند شد.
ایراد گرفته‌اند که وقتی می‌دانید امام حسین(ع) بهشتی و سعادتمند شده است، عزاداری برای او بی‌معناست؛ در پاسخ گفته می‌شود که گریه و عزا برای شهدای کربلا، برای عاقبت آنان نیست، بلکه به جهت محبت و بزرگداشت آنان است؛ همچنین آثار و برکاتی نیز بر آن مترتب است.
مولوی سخن منسوب به پیامبر (ص) را که می گوید: «هرکسی مرا به خروج ماه صفر بشارت دهد من او را به بهشت بشارت می‌دهم» را به صورت شعر درآورده است. علامه جعفری و مرحوم زرین‌کوب این شعر را برخواسته از روایتی جعلی و از اهل‌سنت می‌دانند. همچنین مرحوم زرین کوب معتقد است که مولوی در این شعر، نظر مذهب خود را بیان کرده است.
یکی از مناقب مسلم و قطعی امیرمومنان (علیه‌السلام)، تقسیم کردن بهشت و جهنم است و بر خلاف زعم برخی از وهابیان، این منقبت، مخالف با قرآن نیست؛ بلکه موافق با قرآن است. خداوند متعال می‌فرماید: شما دو نفر، هر کافر سرسخت و معاندی را در دوزخ اندازید؛ با وجود این آیه و آیات فراوان دیگر، هیچ محذوری در پذیرفتن منقبت امیرالمؤمنین باقی نمی‌ماند.
صلاحی قطب خودخوانده دراویش گنابادی بعد از تماس و نامه نگاری‌های زیادی که با جذبی داشت وقتی با بی‌اعتنایی جذبی روبرو شد، بی احترامی‌های زیادی به جذبی کرد و ایشان را قاتل، ساقط علیشاه و شیخ صنعان زمان خطاب کرد. اما امروز صلاحی علاوه بر جذبی با شیخ دیگر این فرقه مرتضی محجوبی هم درگیر شده و جذبی را معتاد خوانده و ایشان را با سگ تشبیه و مقایسه کرده است.
آیا احمد بصری نمی‌داند که اهل‌بیت (علیهم‌السلام) چند حیوان محدود را در بهشت دارای جایگاه دانستند که یکی از آن‌ها شتر صالح است! امام صادق فرمودند: «فقط چهار حیوان در بهشت موجود می‌باشد؛ اولاغ بلعم بن باعور، شتر حضرت صالح (علیه‌السلام)، گرگ در داستان حضرت یوسف، سگ اصحاب کهف.»