امام زمان
قطعاً باور به امام زمان (عج) امید بخش است؛ اما این بدان معنا نیست که دست روی دست گذاشته و از تربیت جامعه چشم پوشی شود؛ از این رو، یاران حضرت نیز در روایات به کسانی وصف شده‌اند که شب زنده‌دار بوده و به تربیت خود می‌پردازند.
برخی از عوام شیعه بر این باورند که اصل مهدویت از عقاید اختصاصی شیعیان است؛ در حالی‌که باور به آمدن منجی، مورد پذیرش ادیان مختلف است و مذاهب اسلامی نیز آن را پذیرفته‌اند؛ به عنوان مثال، سبط بن جوزی که یکی از بزرگان مذهب اهل سنت است، به صراحت، از امام زمان (عج) نام برده است.
در دنیای کنونی ناامیدی به مثابه روح حاکم بر برخی از انسان‌ها حاکم شده است؛ این مشکل مسلتزم راه حلی است که در پرتو آن، امید دوباره در روح جوامع تزریق شود. دین اسلام، راه حل این مسئله را آمدن امام زمان (عج) می‌داند.
ائمه معصومین (ع) دروازه فیض هستند؛ همانطور که در دعای ندبه می‌خوانیم :«کجاست دروازه الهی که از آنجا وارد می‌شوند.» و در زیارت آل یاسین می‌خوانیم: «سلام بر تو ای دروازه رحمت خدا!» انتظار ظهور چنین شخصیتی، امید آفرین بوده و منتظر را به کوشش برای تحقق ظهورش وا می‌دارد.
وهابی‌ها غیبت امام زمان (ع) را نشانه نپرداختن به وظیفه‌اش می‌دانند؛ زیرا امام غائب توانایی انجام وظیفه خود را ندارد؛ در پاسخ باید گفت که خداوند امام را تعیین کرده است و این مردم هستند که با اختیار و عدم اطاعت از فرامین امام، مانع وجود او شده‌اند. هم‌چنین وظیفه حفظ شریعت و تبلیغ دین، تنها به عهده امام نیست و پیروان نیز این وظیفه را انجام می‌دهند.
اگر کسی به خصلت پسندیده متصف بود و به واسطه این اتصاف، در زمره ابرار قرار گرفت، از کوثر جوشان امامت سیراب شده است، چون ائمه اطهار (ع) ریشه و اصل و نسب خوبان هستند.
مضمون آیه قرآن، تصریح بر حضور هر شخصی در آخرت با امام خود دارد؛ از این روی و با توجه به غیبت امام زمان (عج)، برخی از شیعیان در هراسند که امامشان کیست؟! این مسئله در صدر اسلام نیز مطرح شده است و ائمه به آن پاسخ دادند. آنچه مهم است، شناخت امام است و همین مسئله برای آخرت کافی است.
امید، به زندگی انسان، لذت و معنی می بخشد و هر آن چه که آدمی به آن امید دارد از جنس حقیقت باشد این امیدواری بیشتر و در زندگی پر رنگ تر است. وجود امام زمان(عج) حقیقتی است که توجه به آن موجب پویایی و افزایش امید در دل ها می شود.
برخی به روایاتی که خبر از پایان امیدوارکننده دنیا داده‌اند، اشکال وارد کرده، بر این باورند که امکان ندارد که فضل و بخشش امام، موجب نجات دنیا شود؛ زیرا اگر کاری هم صورت بگیرد، به فضل پروردگار مرتبط است و فضل امام جایگاهی ندارد؛ در حالی‌که آیات قرآن، خلاف کلام ایشان را نقل می‌کند.
وهابی‌ها درباره وجود حضرت مهدی (عج) بر این باورند که امامی با اوصافی که شیعه می‌گوید جز موجود افسانه‌ای نیست و به دنیا نیامده است؛ در حالی‌که علمای اهل سنت، به ولادت امام زمان (عج) تصریح کرده‌اند.
اگر نور حضرت مهدی (عج) در زندگی نباشد، هر چه داشته باشی، به زیان توست؛ بیشتر لطمه و آسیب خواهی دید و تازه نمی‌دانی چه استعدادهایی داری و نمی‌دانی، چه باید بخواهی! اما اگر نور مهدویت که همان سیره و روش حضرت است، در زندگیت باشد، همه چیز روشن می‌شود؛ دیگر بن بست و تاریکی، معنا ندارد.
یکی از آیاتی که در قرآن کریم بیان شده، وعده خداوند متعال برای تشکیل حکومت جهانی است. بر اساس روایاتی که در منابع معتبر شیعه بیان شده، از منظر اهل بیت (ع) استخلاف بر روی زمین توسط امام زمان (عج) و اصحاب آن حضرت خواهد بود.
یکی از وعده‌های الهی که در کلمات نورانی اهل بیت (ع) بیان شده، بشارت به وعده الهی خداوند درباره ظهور منجی آخرالزمان (ع) است. در روایاتی که محدثین و علمای شیعه در منابع معتبر از اهل بیت (ع) به ثبت و ضبط آن پرداخته‌اند، بارها به ظهور امام زمان (عج) و تشکیل دولت کریمه و آثار و برکات آن دولت اشاره کرده‌اند.
کسی که خواهان روشنایی در دل تاریکی است، ناچار به استفاده کردن از چراغ است؛ از این جهت، انسان هدایت طلب، باید از نور هدایت ائمه (ع) استفاده کند.