سرکرده وهابیت ابن تیمیّه حرّانی در تمجید از قاتلان امام حسن و امام حسین (علیهما السّلام)، معاویه و یزید مى‌نویسد: «شیعه نمى‌تواند ایمان و عدالت على (علیه‌السلام) را ثابت کند، چون اگر به اسلام و هجرت و جهاد على که به تواتر ثابت شده است، استدلال کند، خواهیم گفت که اسلام معاویه، یزید، خلفاء بنی‌امیه

پدیده شوم و بدعت ناروای دشمنی با امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) و سب و لعن آن بزرگوار به دست شجره‌ی خبیثه و ملعونه‌ی بنی امیه پایه ریزی شد، و سپس پیروان بنی امیه و آنانی که راه و روش بنی امیه در پیش گرفتند، این پدیده زشت را به ارث بردند.

یکی از مواردی که ابن‌تیمیه مخالف مشهور سخن گفته است، موضوع غدیر است. ابن تیمیه مدعی است قسمت‌هایی از حدیث غدیر کذب است و قسمتی از آن نیز ضعیف است. وی می‌گوید:

انکار فضایل امام علی (علیه السلام) یکی از روش‌های وهابیت و سلفیه در طول تاریخ بوده است. خصوصا اگر این فضیلت بیانگر برتری ایشان بر سایر صحابه نیز بوده باشد. یک نمونه آن حدیث طیر است که پیامبر (صلی الله علیه و آله) هنگام خوردن گوشت پرنده‎ای دعا می‎فرمایند که «الّلهم ائتنی بأحبّ الخلق الیک.

واقعه هجوم به خانه وحی آن قدر معتبر و غیر قابل انکار بوده است که حتی ابن تیمیه ناصبی نیز که به عداوت و دشمنی با اهل بیت (علیهم السلام) شهرت دارد نیز آن را انکار نکرده و بدان اعتراف کرده است.

پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) گروهی را به فرماندهی اسامه بن زید برای جنگ فرستاد. مسلمانان وقتی به مکان و قبیله مورد نظر رسیدند، متوجه شدند همه افراد قبیله فرار کرده و تنها یک نفر از آنان به خاطر اموال و ثروت فراوان، باقی‌مانده است.