احکام بهائی
جنا بها الله در اقدس حد زناء را نه مثقال طلا قرار داده بدون اينكه ذكري از باكره يا غير باكره و محصنه و غير محصنه شده باشد،حالا شما قضاوت کنید که دین برای سرمایه دارست یا همه؟
انصافا بهاء در مقابل وجوهاتي كه از امت خود طلبيد اين خدمت را انجام داده است كه مي گويد «توجه كن به سوي او (يعني بهاء) و مترس از اعمال خود زيرا او مي آمرزد هر كه را بخواهد»!!!!!
بالاخره در قرن نوزده اين ميرزا خدا، روزه نوزده را واجب كرده است و موقع آن را قبل از عيد نوروز قرار داده ولي خودش به طوريكه قبلا گفتيم روزه ي اسلامي را نگه داشته و تاكنون هنوز حضرات احكام خود را از همه كس خصوصا از اهل سنة در مركز خود مخفي مي دارند .
در طهران مجلس حريت نسواني ترتيب دادند ولي به قدري در مجلس ايشان خرابكاريها و افتحاضات عجيبه شد كه همان بهائي ها كه طرفدار كشف حجاب بودند برگشتند و از رئيسشان تقاضاي رفع اين قضيه را نمودند.
در كتاب «اقدس» که مهمترین کتاب فرقه ضاله بهاییت است چنین آمده:و ما نوروز را برای شما عید قرار دادیم ...
خدایا از تو میخواهم بسبب آن موی های تو که حرکت میکند بر صفحات چهره ات چنانکه حرکت میکند قلم اعلی تو بر صفحات الواح تو و بواسطه آنها برانگیخته شده است عطر مشک معانی در ملکوت انشاء ، اینکه مرا واداری بر خدمت امر خود بطوریکه پشت سر آن قعود نباشد.
حق بودن و حق گرایی به عنوان یک ارزش، حتی اهل فساد و بطلان را به سوی آن می کشاند تا از آن نمد، کلاهی نیز برای خود بسازند و مردم ساده دل را با فریب و نیرنگ همراه خود کنند و بهره و سود دنیوی خود را از این طریق دوچندان برگیرند . در فرقه بهاییت هم روزه مطرح است و بهاییان در آخرین ماه سال بهایی معروف به شهرالعلاء ، از طلوع تا غروب خورشید از خوردن و آشامیدن پرهیز میکنند و روزه میگیرند و در این فرقه روزه مبارزه با هوای نفس معرفی شده است !
امروز شروع ایام هاء در تقویم بهاییست هر سال در مسلک بهائیت نوزده ماه است که هر ماه نوزده روز است ، گذشته از اینکه در خارج، نوزده روز مصداق و عنوانی ندارد، نوزده ماه نیز که سیصد و شصت و یک روز می شود با هیچ قانون طبیعی وفق نمی دهد؛ این است که این طائفه مجبور شده اند برای توافق با جریان طبیعت و کامل کردن ایّام سال در آن پنج روز که در وسط ماه هیجدهم و نوزدهم است (ایّام الهاء) را، مخصوص احسان و مهمانی قرار بدهند
یکی از اصولی که بهائیان به آن معتقد هستند وحدت اساس ادیان است. یعنی اینکه هرکس هر دینی از ادیان الهی را که برای خود برگزیند صحیح است و می تواند سیر الی الله داشته باشد.