خطیب بغدادی در تاریخ خود در شرح حال یک راوی آورده است که از امیرالمؤمنین نقل می‌کند که پیامبر اکرم به ایشان فرمود: ای علی! تو و شیعیانت در بهشت جای دارید.
تاریخ بغداد، خطیب بغدادی، ج12، ص289.

ایجی در کتابش این‌گونه می‌نویسد: روایت شده که رسول خدا نخست ابوبکر را به‌طرف خیبر فرستاد که او فرار کرد و برگشت و سپس عمر بن خطاب را فرستاد او هم به همان سرنوشت دچار شد؛ پیامبر ناراحت و خشمگین شد. ...
شرح المواقف، عضدالدین ایجی، ج8، ص401.

از حضرت علی (علیه‌السلام) شاهکارهایی در جنگهای صدر اسلام بروز و ظهور کرده که از احدی از صحابه دیده نشده؛ مخصوصاً جنگ خیبر که در کتابهای فریقین، شجاعت ایشان که منجر به پیروزی سپاه اسلام شد، نقل شده است.

ذهبی متوکل را ناصبی و دارای انحراف می‌خواند؛ اما بعد از نقل قضیه تأثیرگذاری امام هادی (علیه‌السلام) در مجلس بزم متوکل، می‌گوید: برخی به خاطر این جریان، ناصبی بودن متوکل را منکر شده‌اند.
سیر اعلام النبلاء، ذهبی، ج12، ص41.

در مورد نامیده شدن امام باقر (علیه‌السلام) به باقر، دو علت بیان شده است؛ بدان دلیل که شکافنده‌ی علم بوده، یا به خاطر این‌که سجده زیاد باعث شکافته شدن پیشانی ایشان شده است.
تذکرة الخواص، سبط ابن جوزی، ص336.

ابن عساکر از مدائنی نقل کرده که گفت: «در حالی‌که امام باقر در آستانه کعبه ایستاده بود، شخصی اعرابی بر او وارد شد و به حضرت عرض کرد: آیا زمانی که خدا را عبادت می‌کنی، مشاهده کرده‌ای؟ تمام حاضرین سر به زیر انداخته، آن‌گاه امام باقر به او فرمود که من خدایی را که نبینم عبادت نمی‌کنم.