تشکیلات بهائی ذیل بیانیه‌ای، به اعتراض مقامات دولتی و سازمان یهودیان کانادا، به نقض حقوق بهائیان در ایران پرداخت. اما آیا رژیم ناقض حقوق بشر کانادا و یهودیان چشم بسته جنایات اسرائیل در این کشور، صلاحیت اعتراض به نقض حقوق بشر در سایر کشورها را دارند؟ طبق قانون اساسی ایران، تمامی گروه‌ها تا زمانی که برعلیه دین و کشور توطئه نکنند، محترمند.

پیشوایان بهائی در حالی ادعای ابداع تعلیمی به نام تعدیل معیشت را دارند که: اولا: مفهوم تعدیل معیشت در میان ادیان، مسبوق به سابقه بوده. ثانیا: پیشوایان بهائی فقط به وجود مشکل اشاره و راهکاری برای آن معرفی ننموده‌اند. ثالثا: مردم را در مقابل دو مانع بزرگ تعدیل معیشت که همان غارت‌گران و دولت‌های ناکارآمد باشند، امر به سکوت کرده‌اند.

صادق زیبا کلام در مصاحبه‌ای با نشریه تجارت فردا، امیرکبیر را مغرور و از برخورد او با بابیان گلایه کرد. اما مواجهه با جنبش داعشی مسلک بابی که به دنبال نسل‌کشی غیربابیان، نابودی اماکن، زدن گردن مخالفین و سوزاندن کتاب‌های غیربابی بود، تنها در فکر وطن فروشان بهائی و بی‌مغزهای اصلاحات می‌تواند از امیرکبیر شخصیتی ظالم بسازد.

محمد نوری‌زاد، انقلابی نمای دیروز و ضدانقلابی امروز که خود را برتر از علمای شیعه برمی‌شمارد، در حالی بخاطر دوستی‌اش با تشکیلات بهائیت مورد تقدیر قرار می‌گیرد که طبق فرموده قرآن کریم، مسلمانان ضمن رعایت حقوق کفار از دوستی با ایشان نهی شده‌اند. دوستی با بهائیت دورویی که در کنار مظلوم‌نمایی، غیربهائیان پست فطرت و لایق آتش می‌داند.

تشکیلات بهائیت که با ادعای صدور مصوبه‌ای مبنی بر محدودیت تحصیل بهائیان در ایران، به نفرت پراکنی برعلیه کشورمان می‌پردازد، چگونه می‌تواند از رفتار طبق تعالیمش با پیروانش شکایت داشته باشد؟! آیا بهائیان نمی‌توانند با اقتداء به پیشوایان خود در کتمان عقیده، محدودیت‌های ادعایی را رفع کنند؟ یا به ممنوعیت آزادی‌خواهی در تعالیمشان پایبند باشند؟

تشکیلات بهائیت با ایراد بیانیه‌ای، به صورت غیرمستقیم همه‌گیری ویروس کرونا را موجب فراهم شدن زمینه‌ی تبلیغ بهائیت به بهانه‌‌ی کمک به هم‌نوع ارزیابی کرد. آری؛ کرونایی که قرار بود عذاب پیامبرخوانده بهائی برای سنگ‌ریزه‌های غیربهائی باشد، اینک و پس از همه‌گیری بهانه‌ای برای تبلیغ مضاعف این فرقه گشته است.