تشکیلات بهائیت در حالی مدعی ممنوعیت کسب و کار پیروانش در ایران می شود که شرکت ها و کارکنان بهائی بسیاری در ایران آزادانه فعالیت دارند. شرکت پارس آزما نمونه ای از فعالیت اقتصادی آزادانه بهائیان در ایران است، بهائیانی که (در واقع یا ظاهر) به نص قانون در توطئه نکردن علیه اسلام و انقلاب پایبندند و به اجرای سیاست های تشکیلات بهائیت در ایران نمی پردازند.

عبدالبهایی که نصّ صریح کتُب الهی (در ماجرای حضرت آدم و حوا) را نادیده گرفته، بر خلاف اصول منطقی مسلّم سخن گفته و حتی شعار مسلک بهائی بر ممنوعیت تأویل و ملاک قرار دادن ظاهر کتب الهی را فراموش کرده؛ در واقع زیربنای اعتقادی مسلکش را زده است.

عناصر تشکیلات بهائی در حالی مدعی دیوارکشی و ممنوعیت ورود به قبرستان بهائیان در تهران شدند که این ادعا توسط مسئولین قبرستان رد شد. اما دیوارکشی در بسیاری از قبرستان ها رایج بوده و با اهدافی نظیر جلوگیری از تجاوز به حریم مجاور صورت می پذیرد. از طرفی سابقه تشکیلات بهائیت در نبش قبر و تخریب قبور بهائیان، لزوم نظارت بر قبرستان آنان را دوچندان می سازد.

تشکیلات بهائیت چگونه می تواند به دروغ، مدعی ممنوع المعامله شدن شرکت پارس آزما بخاطر مدیریت بهائی آن شود در حالی که اگر بهائی بودنش مانع بود، از ابتدا مجوزی دریافت نمی کرد و تاکنون به پیشرفت خود بدون هیچ محدودیتی ادامه نمی داد. اگر مصادیق سیاه نمایی بهائیت علیه ایران پیگیری می شد، شاید امروزه شاهد سیل تهمت های بهائیت به انقلاب اسلامی نبودیم.

مبلّغین بهائی تحقق وعده اسلام به برقراری صلح و عدالت را در بشارت علی محمد شیرازی، در عمل به تعالیم بهائیت می دانند! تعالیمی که یا ربطی به وعده های صلح، اتحاد، تمدن سازی و رفاه ندارند یا حتی پیشوایان بهائی خود هم به آن ها عمل نکردند! تعالیمی که بالتبع دیگران هم یا عمل نخواهند کرد یا با عمل به آن ها، طعمی از این وعده ها را نخواهند چشید.

مبلغین بهائی یکی از ویژگی های علی محمد باب را بشارت او به امتداد ظهور پیامبران معرفی می کنند. این در حالیست که نه تنها بشارت دروغین علی محمد باب به امتداد پیامبران پس از اسلام توسط خودش نقض شد، بلکه بشارتش به پیامبر دروغین پس از بابیت هم با بهائیت تطابق نداشت. در نهایت، با ادعای خاتمیت پیامبرنمای بهائی، ریشه بشارات دروغ باب و دلیل حقانیت بابیت و بهائیت زده شد.