مکاتب اهل سنت
مظلومیت امیرالمومنین (علیه‌السلام) و غصب خلافت ایشان، داغ سنگین و غم بزرگ در قلوب شیعیان است که هیچ‌گاه آرام نمی‌گیرد؛ اما بیان اتفاقات بعد از شهادت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و اثبات آن وقایع از کتب معتبر اهل سنت، به روشنگری در حقانیت و مظلومیت امیرالمومنین (علیه‌السلام) کمک می‌کند.
شیعیان معتقد هستند که خلافت و وصایت بعد از نبی اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فقط متعلق به امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) و اهل بیت ایشان است. در کتب اهل سنت نیز به وصایت حضرت علی و اهل بیت (علیهم‌السلام) بارها اشاره شده است.
امر وحدت یکی از مسائل مهم و اساسی در تقریب مذاهب اسلامی با یکدیگر است که بر اساس آیات و روایات، مسلمانان باید با یکدیگر برادری و تعامل داشته باشند. معیارهای وحدت از بیان قرآن، باید مورد توجه علمای اسلامی قرار گیرد.
شجره خبیثه بنی امیه، همواره در دشمنی با اهل بیت رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) لحظه‌ای کوتاهی نکرده است. یکی از لکه‌های ننگی که تا ابد در دامن معاویه و دوستدارانش باقی خواهد ماند، مساله سب و لعن مقدسات اسلام است که تا سالها پس از مرگ معاویه، توهین و جسارت به اولین مسلمان دنیای اسلام، امیرالمومنین (علیه‌السلام) ادامه داشت.
دروغ و تهمت خواسته یا ناخواسته باعث تفرقه و مانع وحدت است. متاسفانه این دروغها و تهمتها همچنان ادامه دارد.
پالایش میراث حدیثی، سنت دیرینه و پرافتخار تشیع بوده و از وجوه متمایز کننده‌ی شیعه از اهل سنت بوده است، امری که عالمان شیعی بدان پرداخته‌اند و گاه به دلیل اختلاف نظرهایی، آرای یکدیگر را نیز نقد کرده‌اند.
یکی از راه‌های استکبار در ایجاد شیعه ستیزی، پروژه دروغ سازی و شایعه پراکنی توسط گروه‌های وهابی تکفیری بر علیه تشیّع است.
مهدی موعود (عجل‌الله‌فرجه) حقیقتی زنده است که پیروان تمام ادیان الهی به آن ایمان دارند، او را منجی خود می‌دانند و منتظر تشکیل حکومت جهانی‌اش هستند. تشکیل حکومت توسط امام عصر (عجل‌الله‌فرجه) همان وعده‌ی الهی است که پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) عزت دین را در گرو خلفای دوازده گانه بیان کرده‌اند. آغاز امامت حضرت به معنای شروع دولت کریمه‌ی انبیا و اوصیای الهی است.
از جمله اهداف مهم برای مطالعات و تحقیقات اسلام شناسی در اسرائیل، شناخت مسائل و موضوعات اختلافی میان فرقه‌ها و نحله‌های اسلامی و استفاده از آن‌ها در راستای ایجاد تفرقه میان پیروان این فرقه‌ها و نحله‌هاست.
واقعه‌ی غدیر مهم‌ترین اتفاق بعد از مبعث رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است. باید گفت علت این امر مهم، ثمره‌ی رسالت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است، یعنی امامت و خلافت امتداد مسیر رسالت است که عده‌ای با غصب مقام خلافت، امت را از مسیر هدایت منحرف کردند. در اینجا یک سوال پیش می‌آید؛ آیا امیرالمومنین (علیه‌السلام) از حق خود دفاع کردند؟
به واقع شکست ظاهری و شهادت مظلومانه امام حسين عليه السلام و فرزندان پيامبر (صلى الله عليه و آله) خطّ بطلانى بود برچهل سال تبليغات مسموم بنى‌اميّه كه با نيرنگ و فريب، خود را دولت اسلامى جا زده بودند.حماسه امام حسين (عليه السلام) چهره اسلام واقعى را به مردم نشان داد و نقاب از چهره دروغ‌گويان اموى برداشت و نامشروع بودن سلطنت آنان را به اثبات رساند
در کتب روایی اهل سنت، بر اساس اقرار و اذعان خلفای سه‌گانه، امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) را برتر از خود می‌دانستند و همواره از عمل غصب خلافت، پشیمان و سرزنش کننده‌ی خود بوده‌اند؛ اما بعضی از جاعلان عنوان، با ایجاد تحریف، این مساله را خلاف واقع نشان می‌دهند. با یک تحقیق ساده در کتب اهل سنت، برتری مولا علی (علیه‌السلام) اثبات می‌شود.
برخی از علمای اهل سنت ایران، خواستار حذف عبارت «ویژه اهل سنت» از جلد کتاب‌های اعتقادی و ... هستند. این در حالی است که عقل سلیم به وجوب حفظ این عبارت بر روی جلد کتب دارد؛ چرا که با این عبارت، پیروان هر مذهب به کتب اعتقادی خود بدون سردرگمی، دسترسی دارند.
بد عهدی و بی مهری امت‌ها نسبت به انبیا و اولیای الهی، واقعیتی است که در تمام دوران‌ها، برای ادیان مختلف اتفاق افتاده است. پاداش رسالت، همواره از جانب امت‌ها در قبال تقدیر از انبیا مطرح شده و تنها پیامبری که درخواست اجر رسالت از امتش کرده، پیامبر اسلام بود. پاداش رسالت نبی اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، مودت اهل بیت (علیهم‌السلام) است.