مهدویت
در نوشتار زیر هدفمان این است که بگوییم موضوع مهدی موعود در منابع معتبر اهل سنت نیز موجود است و تنها به منابع شیعه اختصاص ندارد. گفتنی است در طول تاریخ عالمان فراوانی از اهل سنت در کتابهای خود به موضوع امام مهدی پرداخته و بسیاری از آنان به صحت احادیث امام مهدی معتقد گشتند و حتی بالاتر اینکه به متواتر بودن احادیث مهدویت معترف شدند.
یکی از ادعاهایی که جریان احمدالحسن بصری مطرح کرده، بحث قانون انحصاری برای احمدالحسن است که می‌گویند: «خداوند با لطف و عنایتش برای مردم قانونی را قرار داد که این قانون تنها منحصر به سید احمدالحسن است. تا مردم بتوانند آن‌ها را از مدعیان دروغین در هر زمان تمیز دهند...»
رهبران شیخیه، با فرض تصور جسمی هورقلیایی برای امام زمان (علیه السلام) و همچنین ادعای وجود رکن رابع برای حضرتش، تفکر مهدویت نوعی را پرورش داده‌اند. پیشوایان بابی و بهائی نیز در اقتدا به رهبران شیخی چنین نظریه‌ای دارند. از همین‌رو وجود چنین اعتقادی، راه را برای ادعای مهدویت دروغین علی‌محمد باب فراهم ساخت.
برخی کارشناسان وهابی شبکه کلمه، در بررسی روایات باب مهدویت، آن روایات را از درجه اعتبار ساقط دانسته‌اند در حالی‌که بسیاری از عالمان اهل سنت در طول تاریخ اسلام، علاوه بر معتبر دانستن روایات باب مهدویت، آن را متواتر و در بالاترین سطح اعتبار دانسته‌اند که هیچ خدشه‌ای در باب مهدویت و خروج مهدی موعود در آخر الزمان وارد نیست
در میان عالمان اهل سنت، معدود عالم‌نماهایی یافت می‌شدند که حقیقت مسلّم «مهدویت» را انکار می‌کردند؛ در عصر حاضر نیز برخی از روشنفکران به تبع آنان، حقیقت مهدویت و خروج مهدی موعود در آخرالزمان را انکار می‌‍‌کنند. اما البانی عالم متعصب وهابی، احادیث مهدویت را غیر قابل انکار دانسته و منکرین مهدویت را بسانِ منکران الوهیت خدا می‌داند.
تاریخ پیدایش علم رجال از زمان امامان معصوم (علیهم‌السلام) بوده و اصحاب در این‌باره کتبی به رشته‌ی تحریر درآورده‌اند. اما احمد بصری و اتباعش این علم را از اساس باطل دانسته و آن را حرام می‌دانند. حال آن‌که این علم باید باشد تا بتوان روایان غیرعادل را از عادل جدا کرد.