با مطالعه‌ی آثار نویسندگان بابی درمی‌یابیم که جناب قدوس نیز دارای مقام قائمیت بوده است. این مدعی دروغین مهدویت، دارای دو ویژگی گواه بر بطلان طریقش بوده است: اول آن‌که وی نیز مدعی مقام خدایی برای خود شده و دوم آن‌که بر خلاف دلیل استقامتی که بهائیان بر حقانیت پیشوایان خود مطرح می‌کنند، تا پای جان، بر عقیده‌ی خود استوار نماند.

از جمله شبهات اساسی وهّابیت در موضوع مهدویت شبهه‌ی «عدم امکان طول عمر آن حضرت» است؛ ابن‌تیمیه، بنیان‌گذار فکری فرقه‌ی ضالّه‌ی وهّابیت در این شبهه‌ به روایتی از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) استناد کرده: «هر چه زمان بگذرد عمر انسان‌ها کمتر و کوتاه‌تر می‌شود تا این که عمر امّت من بین 60 تا 70 سال برسد.»

یکی از شبهاتی که برخی به آن دامن می‌زنند و در فضای مجازی، به آن می‌پردازند موضوع «رجعت» است. این شبهه حتی در معتبرترین کتاب‌های خود همچون «صحیح مسلم» از قرن‌ها پیش ریشه داشته؛ تا جایی که حتی اگر یک راوی هر چند هم موثق باشد، اما چون قائل به «رجعت» بوده، علمای جرح و تعدیل، او را به همین دلیل تضعیف می‌کردند.

از شبهات سخیف و اهانت‌آمیزی که دشمنان شیعه آن را به دروغ به علمای شیعه نسبت می‌دهند، شبهه‌ای است که به عنوان نمونه در سایت اینترنتی ناصبی «الدفاع عن السنّة» به این شکل طرح نموده است: شیخ طوسی و نعمانی از امام رضا (علیه السّلام) نقل کرده‌اند که از علامات ظهور مهدی (علیه السّلام) آن است که او لخت و عریان، جلوی خورشید ظاهر می‌گردد.

از شبهات سخیف و اهانت‌آمیزی که دشمنان شیعه آن را به دروغ به علمای شیعه نسبت می‌دهند، شبهه‌ای است که به عنوان نمونه در سایت اینترنتی ناصبی «الدفاع عن السنّة» به این شکل طرح نموده است: شیخ طوسی و نعمانی از امام رضا (علیه السّلام) نقل کرده‌اند که از علامات ظهور مهدی (علیه السّلام) آن است که او لخت و عریان، جلوی خورشید ظاهر می‌گردد.

علاوه بر روایاتی که در منابع شیعه دلالت بر خلیفة الله بودن حضرت مهدی (علیه‌السّلام) دارد، تصریحات بسیاری از علمای اهل‌سنت نیز بر این معنا وجود دارد که آن حضرت را به عنوان دوازهمین امام و پایان‌بخش جانشینان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) از سوی خداوند معرفی می‌کند.