پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ برخی بر این باورند که مهدویت، باور خود ساخته شیعیان است. در پاسخ به این ادعا باید گفت؛ اعتقاد به ظهور مصلح آخرالزمان که نامش «مهدی» و از اولاد پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است؛ مورد اتّفاق همه فرق و مذاهب اسلامی‌ است. با وجود اختلافاتی که در مصاديق آن يافت می‌شود، اما نسبت به اصل اين رخداد جهانی اتفاق نظر وجود دارد. حتی در ادیان ابراهیمی، آیین‌های زرتشتی، هندو و بودایی نیز از وجود منجی با صراحت یاد شده است.

در باور اسلامی با رويکرد تفکر شيعی و با استناد به آيات و روايات معتبر، روشن می‌شود که اين منجی از ذريه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و از فرزندان علی بن ابی طالب (علیه‌السلام) و فاطمه (سلام‌الله‌علیها) است، ولی برخی از متکلمان و مفسران اهل سنت چنين باوری را غير واقعی و منحصر به مذهب شيعه جلوه داده‌اند.

 با مشاهده منابع روایی اهل سنت این ادعا پاسخ داده می‌شود. روایات فراوانی در حد تواتر درباره‌ حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) وارد شده است؛ به گونه‌ای که از جمله اعتقادات آنها به شمار می‌آید.

در منابع اهل سنت آمده است: «عن النبی اَنّه قال: لا تذهب الدنیا حتّی یملک العرب رجلٌ من اهل بیتی یواطیء اسمه اسمی.[1] دنیا به پایان نمی‌رسد، مگر آنکه مردی از اهل بیت من که اسمش اسم من است، مالک عرب شود.»

ابوالحسن محمد بن حسین ابری سجزی (متوفای 363 ه.ق) می‌گوید: «اخبار متواتر و مستفیض از رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در مورد مهدی موعود رسیده است و اینکه مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) از اهل بیت پیامبر است و هفت سال حکومت کرده و زمین را از عدل پُر خواهد کرد و اینکه حضرت عیسی (علیه‌السلام) برای کشتن دجال، به کمک وی خواهد آمد و به او اقتدا می‌کند. وی در کتاب تاریخ مدینه دمشق به نقل از بیهقی می‌گوید: «احادیثی که نص بر خروج مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) است، صحیح‌ترین اسناد را دارا است و در آنها بیان شده است که مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه)، از عترت نبی اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است.»[2]

بنابراین مسأله مهدويت به طور عام در ميان مسلمانان پذیرفته شده است. علاوه بر منابع شيعه، در منابع اهل سنت نیز به آن تصریح شده است و دانشمندان بزرگ اهل سنت نيز به صحت آن روایات اعتراف کرده‌اند. در این میان ‌می‌توانیم به افرادی چون ابوداود، احمد بن حنبل، ترمذی، ابن ماجه، حاكم، نسائی، طبرانی، ابونعيم اصفهانی، ديلمی، بيهقی، سيوطی، شيخ سليمان حنفی، قرطبی، بغوی، اشاره کنیم که اخبار مهدی را با تفصیل در کتاب‌های خود ثبت کرده‌اند.[3]

مهدویت محور وحدت و زمینه ساز تمدن اسلامی است:

مقام معظم رهبری (مدظله‌العالی) موضوع مهدویت را یکی از محورهای وحدت‌ بخش در جهان اسلام می‌دانند و می‌فرمایند: «مسئله‌ی مهدویت در اسلام هم جزو مسلّمات است؛ یعنی مخصوص شیعه نیست. همه‌ی مذاهب اسلامی غایت جهان را که اقامه‌ی حکومت حق و عدل به وسیله‌ی مهدی (علیه‌السّلام) است، قبول دارند. فارغ ازاینکه انتظار فرج  چه فوائد عظیمی برای انسان دارد، باورمندی به اینکه روزی بشر از ظلم نجات خواهد یافت و حاکمیت زر، زور و تزویر برچیده خواهد شد و بشر به اوج اعتلای انسانی خواهد رسید، برای انسان دارای آثار ارزنده‌ای است. انتظار فرج کارکردهای مؤثری در ساخت تمدن اسلامی دارد.»[4] 

یکی از مفتیان وهّابی معاصر و از شاگردان بن ‌‍باز می‌گوید: «چنین موضوعی (روایات مهدویت) را نمی‌توان یک نظریه پنداشت، زیرا که آن از امور غیبی است و جای هیچگونه رأی و نظر در آن نیست؛ قبول عقیده مهدویت بر اساس روایات صحیح‌ السند از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است که به روشنی بر خروج مهدی (علیه‌السّلام) در آخرالزمان صراحت دارند. عقل سلیم، نه تنها با روایات صحیح مشکلی ندارد بلکه موافق آن است؛ زیرا عقل، تابع نقل و همراه آن و همچون تقلید عوام مردم از مجتهد است. چنانکه برخی از علما همین را گفته‌اند که خروج مهدی در آخرالزمان با سنّت خداوند نیز موافق است؛ زیرا حق، دائماً در جنگ با باطل است و خداوند همیشه برای یاری دینش کسی را آماده دارد و هیچگاه زمین را از حجت خود خالی نمی‌گذارد. مهدی فردی از امت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است که خداوند به سبب او دینش را در زمانی که دجال خروج کرده و عیسی (علیه‌السّلام) از آسمان نزول می‌کند، یاری می‌دهد.»[5]

پی‌نوشت:

[1]. أحمد بن محمد، مسند احمد، ج۳، ص۴۹۴، ح۳۵۷۳.   
[2]. تاریخ مدینة دمشق وذکر فضلها وتسمیة من حلها من الأماثل، أبوالقاسم علی بن حسن بن هبة الله بن عبدالله شافعی، دار الفکر - بیروت - 1995، تحقیق: محب الدین أبی سعید عمر بن غرامة العمری، ج47، ص518.
[3]. آيةالله صافی گلپايگانی، نويد امن و امان، تهران،‌ دارالكتب الاسلاميه، ص91-92.
[4]. بیانات در جمع اساتید و فارغ‌التحصیلان تخصصی مهدویت 18 تیر 1390.
[5]. «یجاب عنه بأنّ مثل ذلک لا یصلح أن یطلق علیه نظریّة لأنّه من الأمور الغیبیّة... .» الرّد علی من کذّب بالاحادیث الصحیحة الواردة فی المهدی، عبدالمحسن بن حمد العباد، مجلة الجامعة الإسلامیة، المدینة المنورة، عدد 45.