پایگاه جامع فرق، ادیان و  مذاهب_ در اولین روز از سال 1400 قمری، یعنی روز اول محرم، شخصی به نام جهیمان العتیبی با گروهش به مسجد الحرام رفته و با سلاح‌های که با خود به داخل مسجد برده بودند، مسجدالحرام را تصرف کردند. این گروه با آل سعود مخالف بود و بر این باور بود که آل سعود خطاکار هستند.
با توجه به این‌که قیام جهیمان و تصرف مسجد الحرام به مدت بسیار کمی بعد از انقلاب ایران صورت پذیرفته بود و از آن‌جا که جهیمان با نام مهدویت قیام کرده بود و خصوصاً آن‌که اول محرم نیز این قیام صورت پذیرفته بود، شیعیان عربستان تصور کردند که جنس قیام جهیمان از جنس قیام مردم ایران، علیه شاه است؛ به همین جهت به قیام جهیمان علیه آل سعود خوش‌بین بودند و حتی برخی از شیعیان بعد از کشته شدن جهیمان، به او لقب شهید دادند.[1]
در آن ایام شیعیان عربستان علیه حکومت آل سعود تحریک شدند، این در حالی بود که به معنای واقعی كلمه، جهيمان به خون شيعه تشنه بود و يكی از دلایل قيام خود، بر ضد حكومت آل‌سعود را عدم رخصت در قتل شيعيان ذكر می‌كرد. او از دولت سعودی انتقاد می‌كرد كه اسم خود را دولت توحید گذاشته، درحالی‌که مسیحیان و مشرکانی هم‌چون رافضی­‌ها را در كنار مسلمانان جمع کرده و هر کدام را به دین خود قرار داده است و اجازه نمی‌دهد کسی با مشرکینی که علی (علیه‌السلام) و حسین (علیه‌السلام) را می­‌خوانند، بجنگند.[2]
چند روز پس از اشغال مسجدالحرام، شیعیان منطقه شرقیه، مراسم عاشورا را برپا کردند. حسن الصفار و توفیق السیف دو جوانی بودند که این اعتراض­‌ها را رهبری می‌­کردند. در عصر روز 25 نوامبر سال 1979 صدها تن از جوانان، تكبيرگويان بیرون رفتند و شعارهای انقلابی سر دادند. رفته‌رفته بر تعداد جوانان معترض افزوده شده بود و فریاد‌کنان به مرکز شهر قطیف رسیدند. پس از مداخله پليس و ضرب و شتم معترضان، حركتِ آن روز خاتمه يافت و جمعيت پراكنده شد. چند روز بعد نیز مردم دوباره اعتراض کردند که این اعتراضات به آشوب کشیده شد و تعدادی از شیعیان نیز کشته شدند.[3]
این اعتراضات، اگر چه به خاطر ظلم‌ها و تبعیض آل سعود نسبت به شیعیان بود و علت اصلی آن رفع تبعیض بود، ولی آن‌چه مسلم است قیام جهیمان نیز در این تحریک شیعیان بی‌تأثیر نبود. بنابراین باید شیعیان به این نکته توجه داشته باشند که هر جریان یا گروهی که مخالف آل سعود است، مسلماً دوست شیعیان نیست؛ زیرا برخی از جریان‌های مخالف با آل سعود، دشمنیشان با شیعه بیشتر از آل سعود است.

نویسنده: م.ج

پی‌نوشت:

[1]. قزويني حائري، ياسر، حرکة جهيمان العتيبي و الاخوان المسلمون السعوديه والسلفيه الجهاديه، بی‌جا: بی‌نا، بی‌تا، ص69.
[2]. عتیبی، جهیمان، رسالة الامارة و البیعة والطاعة، بی‌جا، بی‌نا، بی‌تا، ص25.
[3]. پایگاه تخصصی وهابیت پژوهی و جریان های سلفی، «جهیمان العتیبی»، تاریخ انتشار: 28/4/1396.