سران جریان‌های انحرافی تصوف و عرفان حلقه تلاش کرده‌اند تا آموزه عزاداری برای امام حسین علیه‌السلام را به بهانه‌های صوفیانه، درجامعه شیعه حذف کنند؛ در صورتی که حضرات معصومین علیهم‌السلام که در قلّه‌های عرفان حضور دارند، مردم را به عزاداری برای امام حسین علیه‌السلام تشویق و ترغیب می کردند.

بعضی از بزرگان صوفیه، به خاطر داشتن گرایش به مکتب خلفا، قائل به شادی در روز عاشورا بودند و به خاطر این که از جانب شیعیان مورد طعن و مخالفت قرار نگیرند؛ دست به توجیهات صوفیانه برای شادی خویش زده‌اند؛ در صورتی که این توجیهات با آموزه‌های حضرات معصومین علیهم‌السلام معارض و ناسازگار است.

بهائیت و تصوف دارای آموزه‌های انحرافی بسیاری هستند؛ خداانگاری بزرگان، یکی از این آموزه‌‌هاست که به هیچ‌ وجهی با آموزه‌های اسلامی سازگار نیست.

سید علی‌محمد باب(مؤسس فرقه بابیت)، از ابتدای زندگی تا انتهای آن تحت تأثیر آموزه‌های تصوف بوده؛ برای اثبات این مطلب می‌توان سیری در زمان کودکی و جوانی او و آموزه‌های او داشت، تا این امر اثبات شود.

تقدیس ابلیس یکی از آموزه‌های انحرافی متصوفه بوده که در سایر فرقه‌های معنویت‌گرای معاصر همچون عرفان حلقه، نفوذ کرده است؛ در صورتی که این آموزه با آموزه‌های حضرات معصومین علیهم‌السلام معارض و ناسازگار می‌باشد.

ترک شریعت یکی از آموزه‌های مشترک بین تصوف و سایر جریان‌های انحرافی معنویت‌گرا همچون عرفان حلقه است؛ در صورتی که این آموزه با تعالیم حضرات معصومین علیهم‌السلام ناسازگار است.