کمبوجیه دوم، پسر کوروش دوم (کوروش بزرگ) پس از رسیدن به حکومت مصر، خود را فرعون نامید و در ادامه مدعی شد که منِ کمبوجیه از تبار خدایان: رَع، اوزیریس و حوروس هستم. کسی که درباره این خدایان شیطانی تحقیق کند، درخواهد یافت که کمبوجیه دوم چه گفته است.

حکیم ابوالقاسم فردوسی می‌گوید پادشاهان و پهلوانان ایران باستان، قلب‌هایی پر از کینه و سرهایی پر از خشم و نفرت داشتند. عاشق خون ریختن بودند و حتی این را وظیفه‌ای الهی می‌شمردند. گودرز به فرمانده ارتش تورات گفت: اگر من از جنگ و ریختن خون‌ها دست بردارم، فردای قیامت، در محضر خداوند چگونه پاسخ بدهم؟

در تاریخ عرب عصر جاهلیت همانند ایران باستان، موارد متعدد وجود دارد که شخص بی‌گناهی به تقاص خون شخصی دیگر، کشته شد! شاهنامه می‌گوید پهلوانان ایران، بارها از این کارها انجام دادند. اما در اسلام، فقط قاتل، به تقاص خون مقتول کشته می‌شود. چنان که امیرالمؤمنین علی (ع) وصیت کرد که در قتل من، هیچ بی‌گناهی قصاص نشود.

کتاب «منم شاهپور اول» تألیف کریم علیزاده، از آن دست کتاب‌هایی است که ظاهر تاریخی دارد، اما محتوای آن داستان‌ سرایی و افسانه‌ بافی است. البته به نظر می‌رسد که منظور نویسنده، خیر بوده است. یعنی خواسته اند که حس غرور ملی را در مخاطب علیه دشمنان ایران به حرکت درآورد. قصد ایشان خیر بوده، اما رفتار ایشان خیر نبوده است.

رستم، گیو (Giv) پهلوان ایرانی را برای یافتن کی‌خسرو به توران روانه کرد. گیو، جامه‌ی هندوها را به تن کرد و از میان کوه‌ها و دره‌ها به توران رسید تا شناخته نشود‌. او در توران، از ترکان (از چوپان و کشاورز و...) نشان کیخسرو‌ را می پرسید و سپس آنان را میکشت تا موضوع‌ مخفی بماند!

حکیم ابوالقاسم فردوسی در شاهنامه، بارها تصریح کرده که شاهان و پهلوانان ایران باستان از تجهیزات نظامی چینی، هندی و رومی استفاده می‌کردند و به این قضیه افتخار می‌ کردند. اما امروز، ایران تولید کننده پیشرفته ترین و بروزترین تجهیزات نظامی است.