کتاب «احیاء المقبور من ادله استحباب بناء المساجد و القباب علی القبور» از جمله آثاری است که نویسنده سنی مذهب آن، ادله متعددی در جهت اثبات مشروعیت بناء بر قبور، اقامه کرده است، که اثری مفید در جهت رد نظریه وهابیون در مسئله بناء بر قبور است.

ابن ابی‌الدنیا در کتاب «من عاش بعدالموت» ماجراهایی را از تصرف برخی از انسان‌ها، بعد از مرگ نقل می‌کند. ماجرای تکلم زید بن خارجه و مردی انصاری؛ ماجرای خندیدن ربعی پس از مرگ؛ از همین‌رو مشخص می‌شود که اعتقاد به تصرف اولیاء الهی در عالم، آن هم پس از مرگشان، اعتقادی صحیح و متقن به‌حساب می‌آید.

ابن روزبهان از علمای اهل سنت در توصیف امام صادق (علیه السلام) می‌نویسد: پروردگارا! درود فرست بر امام ششم. او که به خدا تقرب یافته بود، در اعمال خیر سبقت گرفته بود، ادب یافته و موافق با پیامبر بود. فریادرس ضعیفان هنگام حوادث و بلیات بود. حجت خداوند نزد هر زندیق و منافق، آگاه بر رازهای غیب با تعلیم خدای خالق.

با مطالعه روایات فریقین مشخص می‌شود که صحابه و پیشوایان اسلام، در هنگام سجده در نماز، پیشانی را بر روی زمین قرار می‌دادند؛ آنان حتی وقتی زمین بسیار گرم و سوزان بود نیز از سجده بر روی زمین اجتناب نمی‌کردند؛ از همین‌رو مشخص می‌شود دیدگاه شیعیان در مورد لزوم سجده بر روی زمین، موافق با سیره پیشوایان اسلام بوده است.

احمد بن محمد بن صدیق غُماری از جمله علمای بی‌شمار اهل سنتی است که مناقب فراوانی از حضرات اهل بیت (علیهم‌السلام) در آثارش نقل شده است؛ تهاجم به منکرین این فضایل نیز، کارِ دیگر احمد بن صدیق، بوده است. بدین جهت او را می‌توان، نمادی از اهل سنتِ محب اهل بیت (علیهم‌السلام) تلقی کرد.

حدیث منزلت، با عبارت‌های متعددی صادر شده و هر کدام از آن‌ها به نوبه خود، امامت امیرالمؤمنین را ثابت می‌کنند، ولی برخی از نصوص آن هم‌چون «انه لا ینبغی ان اذهب الا وانت خلیفتی»، نص صریح است.