شبه معنویت های بومی
ناظم العقیلی، سخن‌گوی رسمی احمد دجال، چنین نوشته است: در کتاب بشارة الاسلام به نقل از بحار الانوار، در بخشی از یک روایت طولانی از سطیح کاهن چنین آمده است: «فعندها یظهر ابن‌المهدی» «در آن زمان پسر مهدی ظهور می‌کند»؛ و این به صراحت نشان‌دهنده این است که پسر امام مهدی قبل از قیام امام مهدی (عج) ظهور می‌کند.
زندگی یک‌بار بیشتر نیست و عقل هم ما را به همان چیزی راهنمایی می‌کند که شرع به ما می‌گوید، پس آن‌چیزی که ما را به شک می‌اندازد را باید رها کنیم و چیزی را بپذیریم که بدان شک نداریم؛ یکی دیگر از حیله‌های شیطانی دجال بصری، استفاده از خواب است به وسیله آن، جوانان ساده را به دام می‌اندازند...
جنبش «احمدحسن» که خیال می‌کرد آن یمانی موعود، خود اوست! سپس ادعای سفارت امام زمان (علیه‌السلام) را کرد و پس از آن مدعی شد که فرزند امام زمان (علیه‌السلام) است. او در کوفه علیه حکومت عراق قیام کرد و حدود پنجاه نفر از مردم و نیروهای نظامی را شهید کرد. از نیروهای خودش نیز حدود پنجاه نفر کشته شده و عده‌ای نیز دستگیر شدند؛ خودش نیز به امارات گریخت.
یکی از ویژگی‌های امام زمان (علیه‌السلام) این است که خداوند متعال، با نیروی وحشت، ایشان را یاری خواهد کرد و در هیچ نبردی شکست نخواهند خورد، چنان‌چه در روایت آمده است: «با شمشیر و وحشت یاری خواهد شد و هیچ‌گاه شکست نمی‌خورد.» و این کسی که ادعا می‌کند فرزند امام زمان (علیه‌السلام) و فرستاده‌ی یارانش در جنگ با پلیس بصره شکست خوردند.
مدعی یمانی، شخصی است به نام احمد اسماعیل صالح الحسن از قبیله بوسویلم در بصره که متولد سال 1968 میلادی است. او در سال 1992 در رشته مهندسی شهری از دانشگاه بصره فارغ‌التحصییل شد و پس از آن به حوزه نجف رفت. احمد حسن، دعوت مردم را به سوی خویش آغاز نمود. او ادعا کرد که وصی و فرستاده امام زمان (علیه‌السلام) است.
ضیاء عبدالزهرة القرعاوی (الکرعاوی) از قبیله آل أکرع در استان دیوانیه است. قرعاوی ساکن منطقه زرقاء (18 کیلومتری کوفه) بود؛ خودش و خانواده‌اش پیش از آغاز جنبش، اصلا شناخته شده نبودند. قرعاوی یکی از دانشجوهای کلاس موسیقی بود و بنا به گفته استاد او دانشجویی آرام و خوش‌فکر بود و هیچ علاقه‌ای به دین یا افراط‌گرایی دینی و مذهبی نداشت.
مقام و جایگاه خداوند، پیامبران و جانشینان‌شان از دیرباز توسط دروغ‌گویان و مدعیان کذّاب مورد طمع قرار داده شده است. مانند این سخن فرعون: «و فرعون گفت: اى سران اين سرزمين، من براى شما خدايى غير خودم نمىشناسم.» در روزگار ما نيز از اعتقاد مردم به حتمی بودن ظهور امام زمان (علیه‌السلام)، سوءاستفاده‌اي فراوان شده است.
احمداسماعیل و انصارش با استناد به حدیث وصیت استدلال کرده‌اند که او مهدیِ اول است و عبارتی که در روایت وصیت «ابنِهِ أوَّلِ المُقَرَّبِینَ» به بعد که در ذیل آمده است، به او اشاره می‌کند. احمد اسماعیل ادعا می‌کند که کلمه‌ی «ابنِهِ» در عبارت « فَلْیُسلِّمْهَا إِلَى ابنِهِ» اشاره به خودش دارد؛ زیرا احمد اسماعیل با چهار واسطه فرزند امام زمان (علیه‌السلام) است و نامش «احمد» است که در روایت وصیت این نام ذکر گردید!
دین با عرفان، پاياپاي يکديگر و در حقيقت دو روي يک سکه‌اند. از نظر عارفان حقيقي اين دو گسست ناپذيرند و سالک در هر مرحله‌ای بايد هر دو را پاس بدارد. ليکن پاره‌ای از عارف نمايان و صوفيان ناآگاه بر اين گمان‌اند که آن‌ها در مرحله جدا از يکديگرند و با گذر از پلکان دین و صعود به مرتبه عرفان ديگر التزامی به دین ندارند.
نه تنها نصی از جانب آن سفیر یا امام زمان (علیه‌السلام) برای احمد بصری نیست، بلکه آنچه در قضیه سفارت باید دانست این است که شخص امام زمان (علیه‌السلام) کذب این فرد را درباره مشاهده‌ی خصوصی و سفارت، علنی کرده و طی آخرین نامه‌ی مرسوله به شیخ سمری، تمامی کسانی که مدعی مشاهده وی من باب سفارت شده‌اند را دروغ‌گو تلقی فرمودند.
آنچه که بسیار جای اهمیت دارد ذکر این مسئله است که بدانیم خود ائمه معصومین (علیهم‌السلام) چه ویژگی‌هایی و چه اختصاصات و خصائصی برای خود قائل شده‌اند و چه علاماتی را علامات حتمی یک امام معصوم قلمداد کرده‌اند که جمع آن در یک شخص بمعنای استعداد وی برای حفظ مقام امامت می‌باشد. کلام امام صادق (علیه‌السلام) پرده‌ای از خصال و خصائص الأئمة را برمی‌دارد.
دسته‌ای از روایات تأکید قطعی دارد بر این‌که هیچ امامی را جز وصی بعد از او غسل نمی‌دهد و روایات دیگر دلالت بر این دارد که امام حسین (علیه‌السلام) غسل و تکفین امام زمان(علیه السلام) را برعهده می‌گیرد. و این یعنی تنها کسی که بعد از وفات امام زمان (علیه‌السلام) حکومت را برعهده خواهد گرفت، امام حسین(علیه‌السلام) است. حال احمد بصری و اعوان وی در قبال این‌همه روایات معتنی به، چه جوابی دارند؟
از دیدگاه عرفانی سراسر عالم هستی رحمت عام الهی است. مؤمنان و کافران، خوبان و بدان، حقیقت‌طلبان و حقیقت‌ستیزان و حتی شیاطین و فرشتگان غرق در رحمت عام یا رحمت رحمانی هستند. رحمانیت خداوند هیچ مقابل و متضادی ندارد. اما رحمت خاصه یا رحیمی خدا مخصوص خوبان و حقیقت‌جویان و دوستان خداست و در مقابل آن قهر و غضب الهی است.
آنچه که از روایات بر می‌آید این است که اولاً اوصیاء و ائمه و انبیاء همگی دارای معجزات متعدده بوده‌اند پس هر شخص مدعی امامت باید حائز مقام اعجاز باشد؛ ثانیاً امام زمان (علیه‌السلام) برای اثبات حقانیت خود از قدرت اعجاز استفاده می‌کند. فلذا احمد همبوشی بصری نیز باید حائز مقام اعجاز بوده باشد و همچنین برای قانع کردن دشمنانش و اتمام حجت از برای آن‌ها معجزات خود را علنی و اظهار کند!