اعتقادات
سید باب ادعا کرد آیینی که به پیروان خود عرضه داشته، حداقل 1511 سال و حد اکثر 2001 سال انقضاء خواهد داشت. اما میرزا بهاء آن مقداری که سید باب مشخص کرده را به 12 سال کاهش داده و آیین سید علی محمد باب را منسوخ اعلام کرد.
رد ادعای قائمیت باب بوسیله ی حالاتی که خود بهائیان از او نقل می کنند و مقایسه ی آن با روایات اسلامی بهترین روش برای باطل شمردن سید باب است که به تبع آن بطلان میرزا بهاء و میرزا یحیی و بقیه رهبران بهائی هم ثابت می شود.
چون علی محمد باب حکومتی در دست نگرفت، پیروانش روایات اسلامی را به تاویل برده که منظور حکومت معنوی بوده است، نه حکومت ظاهری که این خود جای نقد و بررسی دارد.
مبلغین بهائی سعی کردند با تحریف روایت و تطبیق آن با رخداد های بابیت، آیین منحرفی که خود از آن پیروی می کنند را اثبات کنند.
در کتاب نقطة الکاف، ملا حسین بشرویی، امام حسین علیه السلام معرفی می شود که رجعت کرده و این در حالی است که حسینعلی نوری هم بعدها مدعی مظهریت امام حسین علیه السلام است.
در این فرقه ضاله نه تنها توحید به معنای یکتا پرستی معنا پیدا نمیکند بلکه خدا پرستی هم معنای جدیدی دارد ، زیر بنای این فرقه با مباحثی که از سمت استعمار پایه گزاری شده است که هر کسی مدعی شد باشد، ادعایش بدون چون و چرا پذیرفته شود و اهل بها هر کدام معتقد به چیزی بود به طوريکه هر دسته داراي سليقه ي مخصوصي بودند بعضي مقيد به ظواهر اين شريعت و پاره اي پايبند مفهومات و عقائد سابقه ي خود و جماعتي آزاد از هر فعل مکلفي ...
در تاریخ بهائیت بغیر از علی محمد باب و حسینعلی نوری شخص ثالثی بوده که دارای ادعایی بوده و آن ملا محمد علی قدوس است که ادعای قائمیت نموده و در واقع علی محمد شیرازی را باب خود دانسته است.
در کتاب نقطة الکاف سعی شده که روایت سیصد و سیزده یار اصلی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را با یاران ملا محمد علی قدوس تطبیق دهد که این امر با اشکالات عدیده مواجه شده است.
میرزا بهاء برای آنکه خود را از گیر و دار مخالفین و از شک کردن پیروان نسبت به افعال خود رهایی پیدا کند و اینکه به اهداف خود نزدیک تر شود، خود را دارای عصمت و حاکم بر قانون دانسته است.
حسینعلی نوری در ادامه راه سید علی محمد باب قیامتی که مسلمانان آنرا قبول دارند را امری موهوم دانسته و آیات قرآن که مربوط به همین موضوع است را به نفع خود به تاویل برده است. اما این حرکت او دارای اشکالاتی است که مورد بررسی قرار می گیرد.
بهائیان امروز امام دوازدهم ما شیعیان را علی محمد باب می دانند، این در حالی است که علی محمد باب و حسینعلی نوری در کتب خود به حجت دوازدهم بودن شخصی دیگر که فرزند امام حسن عسکری علیه السلام است اعتراف کرده اند.
شرط نقل حدیث و یا نوشتن قضایای تاریخی یا تالیف کتابی در علوم منقوله، امین بودن و امانت داشتن و خیانت نکردن در نقل است، و کتابی در علوم منقوله، امین بودن و امانت داشتن و خیانت نکردن در نقل است، اما سید باب و بهاء برای اثبات خود را طریق روایات اسلامی خیانت کرده و در روایات اسلام دست برده اند.
سید علی محمد شیرازی دعاوی بسیاری داشت و هر چند وقت یکبار به خود ترفیع درجه می داده، از رابع گرفته تا الوهیت همه دعاوی سید باب هستن که با عقل و سیره امامان و انبیاء منافات داشته است.
پیامبران الهی زیر نظر استادی تربیت نشده اند و خواندن و نوشتن را از راه طبیعی آموزش ندیده اند، لذا حسینعلی نوری هم که خود را از دسته پیامبران می دید تلاش کرد خود را امی معرفی کند، اما با وجود قرائنی روشن است که او بر خلاف انبیاء تحصیلات داشته است.