اعتقادات
بهاء مانند باب حرف های گوناگون و اظهارات مختلف و دعوت های رنگارنگی داشت و به اختلاف موارد و مقتضای مجالس و موافق نظر شنونده سخن می گفت. وقتی که با یک نفر متدین بی سواد و متعصب روبرو می شد، سخن از امام منتظر و مهدی غائب به میان می آورد و فکر او را از این راه مشوش می ساخت و به جانب خودشان متمایل می کرد.
برخي از تعاليم بهائي استفاده يا سوء استفاده از آموزه هاي پيامبران الهي است و برخي تعاليم بهاء الله، با آموزه هاي همه انبياء الهي تناقض دارد، زيرا بهاء الله مقام الوهيت و ربوبيت را بر خودش تطبيق مي دهد، ولي پيامبران الهي از خدايي سخن مي گويند كه جسم ندارد. بهاء الله قيامت را به قيام خود تأويل مي برد، ولي انبياء الهي قيامت را همزمان با پايان دنيا دانسته اند.
اولین اصل از اصول دوازده گانه تحری حقیقت است که میرزا بهاء خیال کرده با این شعار نسبت که ادیان دیگر پیش رفته و متمایز از آنها عمل کرده است، در حالی که جستجو برای کشف حقیقت در ادیان دیگر وجود داشته و میرزا بهاء کار خارق العاده ای انجام نداده است.
یکی از مسائلی که دراین فرقه مشکل اساسی و بحرانی میباشد و بهاییت تاکنون نتوانسته برای آن توجیه و توضیح درستی بیاورد بحران هویتی در تاریخ بهاییت است . چنانچه بهائیان به چندین تقویم ،مناسبت تاریخی دارند و بهاییان به نوعی بازی در تقویم روی آورده اند و قاعده این بازی این است که از هر فرصتی برای رسیدن به مطلوب خود یعنی تبلبغ بهاییت استفاده کنند، یکی از این مناسبت های مهم بهایی که مورد منازعه و مناقشه در این مقاله قرار گرفته است تاریخ تولد علیمحمد باب و حسینعلی نوری میباشد که در اول و دوم محرم به تاریخ قمری قرار گرفته است و بهاییان هرساله در این ایام به رقص و جشن و پایکوبی مشغول میشوند
عبدالبهاء برای اینکه عرصه را بر رقبای خود و پدرش تنگ کند، می گوید: آیین بهاء الله تا هزار بل صد هزار سال دوام خواهد داشت و او مکلم طور می نامد که این مطلب دارای اشکالاتی بوده و در جای خود قابل تامل است.
میرزا بهاء که به دنبال جاه و مقام بوده است، بهترین راه برای بالا رفتن را نردبان سید باب و برادرش میرزا بهاء دید و برای اینکه پیروان سید باب را به دنبال خود بکشاند باید اول مقام سید باب را اثبات می کرد و بعد به ادعاهای خود می پرداخت.
تکامل و سعادت معنوی انسان در پرتو عقل و تعقل میسر است ،وجه تمایز بین انسان و حیوان قدرت تعقل و تفکر اوست .عقل آن چیزیست که به کمک آن میتوان حقیقت از مجاز را شناخت .پس میتوان گفت عقل نوریست که راهنمای بشر در جاده حیرت و ضلالت است . اما میبینیم تمام شعارهای بهایی پوچ و بدون مفهوم و مصداق خارجی است ، چنانچه بنای بر عقل و مطابقت دین با عقل نیز شعاری پوچ و میان تهیست
سید باب در اوائل دعاوی خود در نوشته هایش از اعضاء حروف حی بسیار تعریف کرده و آنها را از بهترین کسانی به او ایمان آورده اند دانسته است. اما بعضی از این حروف حی بر خلاف تصور سید باب از ایمان خود دست کشیده و تمام معادلات او را بر هم زدند.
اکثر بهاییان بهاء الله و عبدالبهاء را ندیده اند چنانچه خود بهاء هم باب را ندیده بود . به همین جهت اوصاف و شمایل او را بیشتر از مبلغان بهایی شنیده اند و از آنجایی که مبلغان بهایی بر هرکس که مطلوب آنهاست سخن میگویند ، بالطبع بهاء الله و عبدالبهاء را مقاماتی چنین و چنان تراشیده و به اغنام الله تحویل میدهند و آدمی نیز چون مطلوب او سخن گفته شود با دل و جان پذیرای کلام میشود هرچند لاطائلات باشد و بیهوده و گزاف گویی باشد .
شیخ احمد احسائی و سید کاظم رشتی در مقام اثبات بابیت امام زمان علیه السلام دوام دین مبین اسلام را هم اثبات می کنند، اما سید علی محمد باب و میرزا بهاء با اینکه در اول کار خود را پیرو آنان می دانستند، در آخر کار سخنشان را باطل دانسته و به تاسیس یک آیین جدید روی آوردند.
رهبران بهائی برای گرم کردن بازار کارشان خود را مظهر چهارده معصوم دانسته، اما این نوع اظهارات آنان هم از لحاظ علمی و هم از لحاظ عقلی دارای اشکال است و چون بهائیان ادعا می کنند آیینشان مطابق علم روز است، درنتیجه گفته ی رهبران بهائی غلط محض است.
پرفسور ادوارد براون مستشرق و جاسوس معروف انگلیسی مدعی شد که کتاب تاریخ میرزا جانی کاشی را در اختیار دارد همان کتابی که یادآور دعواهای بین حسینعلی نوری و میرزا یحیی صبح ازل بود و به موجب نص علیمحمد باب ، میرزا یحیی وصی و جانشین او بوده است . عبدالبهاء به ایادیان و مبلغان بهایی دستور نوشتن ردیه و مقابله با این کتاب را صادر کرد . بنابر دستور عبدالبهاء میرزا ابولفضل گلپایگانی مامور میشود تا ردیه ای بر آن بنویسد که او کتاب کاشف الغطاء را شروع به نوشتن کرد
بهائیان برای علت ایمان آوردنشان به میرزا بهاء و اثبات پیامبری او دلیل قانع کننده ای ندارند، و این در حالی است که هم در زمان علی محمد باب و میرزا بهاء، و هم در همین زمان ادعاهای بسیاری می شود که هیچ دلیل قانع کننده ای برای اثبات آن نیست.
اهل بها برای عمل به این دستورالعمل های بهاء هیج ارزشی قائل نبوده اند و همیشه به آنچه خود از کلام او برداشت کرده اند عمل میکنند چنانچه صبحی در خاطرات خود چنین میگوید : و از جمله ي مشاهدات من اختلاف مذاق و مشرب اهل بها بود به طوريکه هر دسته داراي سليقه ي مخصوصي بودند بعضي مقيد به ظواهر اين شريعت و پاره یي پايبند مفهومات و عقائد سابقه ي خود و جماعتي آزاد از هر فعل مکلفي.