در قرآن درباره حضرت ابراهیم (ع) قضایای مختلفی نقل شده که یکی از آنان، خواب دیدن حضرت ابراهیم (ع) بر ذبح کردن فرزندش اسماعیل است که بعدا مأموریت داشت در بیداری، فرزندش اسماعیل را ذبح کند، برخلاف نظر عده‌ای از مفسران اهل‌سنت و صوفیان نامداری از جمله ابن عربی، که مدعی شدند آن فرزندی که به ذبیح الله معروف است، اسحاق است نه اسماعیل.

یکی از تمایزات عرفای حقیقی با صوفیان در مسئله نفس است. صوفیان برخلاف عرفای حقیقی اعتقادی به کنترل نفس نداشته و معتقدند که نفس را باید در هر مسئله ای سرکوب کرد. زیرا کمال انسان در سرکوب نفس است، اگرچه آن خواهش نفسانی نماز و روزه باشد.

در حالی برخی غزالی را از عرفا و کتب او را به‌عنوان راهنمای سالکان عرفان معرفی می‌کنند که او از متعصب‌ترین صوفیان اهل سنت است که علم خود را نه‌تنها از ائمه اطهار(ع) نمی‌داند بلکه تعصب خود را ابراز کرده و شیعیان را رافضی معرفی کرده و لعن آنها را جایز دانسته است.

یکی از نکات مهم در روز عاشورا پرهیز از روزه گرفتن است که در روایت‌های مختلف از آن نهی شده است، چون خاندان بنی‌امیه و مروان، به شکرانه کشتن امام حسین(علیه‌السلام) این روز را مبارک دانسته و روزه می‌گرفتند که برخی از بزرگان صوفیه از این خاندان ملعون تبعیت کرده و روز عاشورا را یکی از روزهای بافضیلت برای روزه گرفتن اعلام کردند.

سران تصوف مستی و بی‌هوشی صوفیان در مجالس ذکر و سماع خود را از عشق الهی می‌دانند. ولی زمخشری مستی صوفیان را از شهوت عشق به أمردان می‌داند و معتقد است که اگر صوفیان را بر روی دیوار قرار دهند و برای آنها قرآن را به صورت غنا بخوانی تاثیری در آنها نخواهد داشت.

یکی از واجبات در اسلام، امر به معروف و نهی از منکر است که به‌عنوان فروعی از دین، در قرآن و روایات نسبت به آن تأکید فراوان شده و خداوند متعال مردان و زنان مؤمن را أمر به این واجب فرموده که باید همدیگر را به معروف وخوبی، أمر کرده و از منکر و زشتی‌ها برحذر داشت. با این اوصاف عده‌ای از سران فرقه‌ی صوفیه پشت پا به این واجب الهی زده و آن را از طرفداران خود منع کرده‌اند.