پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ سران تصوف جایگاه عجیبی برای شیطان قائل‌اند و معتقدند که آنچه از شیطان در برابر خداوند متعال سر زد فقط از یک عاشق حقیقی می‌توانست سربزند. لذا شیطان را بزرگ‌ترین معلم توحید خود دانسته‌اند که به آن‌ها مشق عشق می‌آموزد. سران تصوف در ادعایی عجیب، شیطان را یار و مددکار خود می‌دانند و معتقدند که شیطان نه‌تنها دشمن آن‌ها نیست، بلکه در موارد زیادی یاور آن‌ها نیز بوده و مشایخ زیادی از صوفیه با شیطان دیدار داشته‌اند. کما اینکه در کتاب تذکره الاولیاء و در دیگر کتب صوفیه از این موارد بسیار نقل شده است. چنانچه سهل تستری می‌گوید: «ابلیس را در میان قومی دیدم و او را گرفتم تا اینکه آن قوم رفتند و سپس به او گفتم تا از توحید برایم نگویی تو را رها نمی‌کنم، لذا قسمتی از توحید را برایم گفت که اگر عارفان روزگار حاضر بودند انگشت تعجب به دندان می‌گرفتند.» [خیراتیه، ص 126] بدون شک باید صوفیان را مریدان شیطان دانست. زیرا خداشناسی را از مکتب شیطان آموخته‌اند نه از مکتب عقل و اهل‌بیت (علیهم‌السلام) که با شیطان سازگاری ندارند.

پی‌نوشت:
بهبهانی (کرمانشاهی)، محمدعلی، خیراتیه، نشر انصاریان، قم، 1371 ه‌، ق، ج 2، ص 126