مهدویت
مهدویت در اصطلاح، مکتب یا مذهب و یا عقیده‌ای است که به حضرت مهدی (عج) منتسب باشد؛ عقیده‌ای که معتقد به آن، در رفتار، گفتار و افکار خویش از امام مهدی (عج) که فرزند امام حسن عسکری (ع) است، پیروی می‌کند. مهدویت، موعودباوری به معنای اعتقاد به یک نجات بخش است که در آخرالزمان برای نجات و رهایی انسان‌ها و برقراری صلح و عدالت خواهد آمد.
در دنیای کنونی ناامیدی به مثابه روح حاکم بر برخی از انسان‌ها حاکم شده است؛ این مشکل مسلتزم راه حلی است که در پرتو آن، امید دوباره در روح جوامع تزریق شود. دین اسلام، راه حل این مسئله را آمدن امام زمان (عج) می‌داند.
ائمه معصومین (ع) دروازه فیض هستند؛ همانطور که در دعای ندبه می‌خوانیم :«کجاست دروازه الهی که از آنجا وارد می‌شوند.» و در زیارت آل یاسین می‌خوانیم: «سلام بر تو ای دروازه رحمت خدا!» انتظار ظهور چنین شخصیتی، امید آفرین بوده و منتظر را به کوشش برای تحقق ظهورش وا می‌دارد.
وهابی‌ها غیبت امام زمان (ع) را نشانه نپرداختن به وظیفه‌اش می‌دانند؛ زیرا امام غائب توانایی انجام وظیفه خود را ندارد؛ در پاسخ باید گفت که خداوند امام را تعیین کرده است و این مردم هستند که با اختیار و عدم اطاعت از فرامین امام، مانع وجود او شده‌اند. هم‌چنین وظیفه حفظ شریعت و تبلیغ دین، تنها به عهده امام نیست و پیروان نیز این وظیفه را انجام می‌دهند.
تصور کنید که اکنون امام زمان (عج) ظهور کند؛ چگونه تشخیص می‌دهید که او امام زمان (عج) است! از دو راه می‌توان ایشان را شناخت؛ راه اول معجزه و راه دوم علائمی است که پیش از ظهور آن بزرگوار، در جهان بارز خواهد شد.
سنت نذر یکی از سنت‌های زیبایی است که در آیات قرآن کریم، به آن اشاره شده است. هر شیعه‌ای برای آن‌که به خدای رحمان تقرب پیدا کند و با اهل بیت (ع) مأنوس شود، زیباست که از سنت نذر برای تعجیل امر فرج امام عصر (عج) بهره‌مند شود.
اگر کسی به خصلت پسندیده متصف بود و به واسطه این اتصاف، در زمره ابرار قرار گرفت، از کوثر جوشان امامت سیراب شده است، چون ائمه اطهار (ع) ریشه و اصل و نسب خوبان هستند.
ایجاد نظام و اجرای احکام وسیع اسلام در عصر غیبت، وظیفه مسلمانان است؛ قاعده جامعیت اسلام، منحصر به اصل حضور نیست. امام صادق (ع) می‌فرماید: «پيامبر (ص) قرآن و شريعت و طريقه‌اش را آورد، پس حلال او حلال است تا روز قيامت و حرام او حرام است تا روز قيامت»؛ این یعنی دیگر کسی نمی‌تواند بگوید که نظام سازی در زمان غیبت وظیفه ما نیست. اصلاً اگر حکومتی نباشد، بسیاری از احکام دین عمل نشده و تعطیل می‌شود.
یکی از وعده‌هایی که از سوی رسول خدا (ص) داده شده، ظهور مهدی موعود (عج) در میان مردم آخرالزمان است که با ظهورش عدل و داد در جامعه برقرار خواهد شد و ظلم به پایان خواهد رسید؛ این بشارت در کتب فریقین بیان شده است.
مضمون آیه قرآن، تصریح بر حضور هر شخصی در آخرت با امام خود دارد؛ از این روی و با توجه به غیبت امام زمان (عج)، برخی از شیعیان در هراسند که امامشان کیست؟! این مسئله در صدر اسلام نیز مطرح شده است و ائمه به آن پاسخ دادند. آنچه مهم است، شناخت امام است و همین مسئله برای آخرت کافی است.
یکی از راه‌های رسیدن به خواسته‌ها و آرزوها، نذر کردن است. نذر برای تعجیل در امر ظهور، یکی از اعمالی است که شیعیان می‌توانند با الگوگیری از افعال اهل بیت (ع) آن را انجام دهند. نذر برای تعجیل در امر ظهور، یکی از نشانه‌های محبت به امام زمان (عج) است.
امید، به زندگی انسان، لذت و معنی می بخشد و هر آن چه که آدمی به آن امید دارد از جنس حقیقت باشد این امیدواری بیشتر و در زندگی پر رنگ تر است. وجود امام زمان(عج) حقیقتی است که توجه به آن موجب پویایی و افزایش امید در دل ها می شود.
از راهکارهای اساسی ایجاد رجاء و امید به ظهور حضرت مهدی(عج) و حکومت عدل و صلح ایشان در جهان، دانش واقعی و تصویر درست نسبت به ایشان است. راهبرد قرآنی، روایی و عقلی امامت در اصلاح دینی، کاملاً متمایز با کشتار و خشونت فراوان است.
برخی به روایاتی که خبر از پایان امیدوارکننده دنیا داده‌اند، اشکال وارد کرده، بر این باورند که امکان ندارد که فضل و بخشش امام، موجب نجات دنیا شود؛ زیرا اگر کاری هم صورت بگیرد، به فضل پروردگار مرتبط است و فضل امام جایگاهی ندارد؛ در حالی‌که آیات قرآن، خلاف کلام ایشان را نقل می‌کند.