سلفیت و وهابیت
وهابیت برای اینکه خود را در زمره مسلمانان جای دهند خود را به اهل سنت متمایل دانسته و داعیه آن را دارند که می‌خواهند سنت پیامبر را بر جامعه حاکم سازند. اما ایشان با وارد کردن بدعت در دین، اهل سنت را از خود راندند چنانکه بزرگان علمای اهل سنت سردمدارار وهابیت یعنی «ابن تیمیه» را در نظر مردم مجسِمه، زندیق، ملحد و منافق بر می‌شمرد.
«سبکی» از علمای اهل‌سنت در مورد ابن تیمیه گفته است: «او در پوشش پیروی از کتاب و سنت در عقاید اسلامی بدعت گذاشت و ارکان اسلام را در هم شکست. او با اتفاق مسلمانان به مخالفت برخاست، سخنی گفت که لازمه آن جسمانی بودن خدا و مرکب بودن ذات اوست.... شوکانی نیز گفته است: اگر کسی به ابن تیمیه شیخ الاسلام بگوید کافر است.
با مراجعه به تاریخ صدر اسلام و ریشه‌یابی فتنه‌ها و اغتشاشاتی که در شهرهای مختلف کشور‌های اسلامی بالاخص بغداد اتفاق افتاده است، دست‌های پنهان و آشکار سلفی‌ها را در آن فتنه‌ها می‌توان مشاهده کرد. مورخان مشهور عامه نیز سلفیان را محرک اصلی و صحنه گردانان در دوره کنونی اغتشاشات و فتنه‌ها معرفی کرده‌اند.
سیاست اصلی بنی‌امیه و در رأس آنان معاویه، محو و نابودی اسلام محمدی از جامعه اسلامی و دفن نام و آثار پیامبر بود. پس از معاویه در راستای همین سیاست، مروان بن حکم اموی سعی داشت نام و آثار پیامبر را از بین ببرد از باب نمونه: مروان بن حکم بی‌شرمانه قبر پیامبر را سنگ خوانده و ابوایوب انصاری را از زیارت قبر شریف آن حضرت باز داشت.
هدف از وحدت، تکیه بر مشترکات بین همه مسلمین و در صفوف واحد قرار گرفتن ایشان در مقابل دشمنان قسم خورده اسلام است.
ابن حجر هیثمی، از علمای بزرگ اهل سنت درباره ابن تیمیه می‌گوید: «خدا او را خوار و گمراه و کور و کر کرده است و معاصرین وی از شافعی‌ها و مالکی‌ها و حنفی‌ها بر فساد افکار و اقوال او تصریح دارند، اعتراض او حتی عمر بن خطاب و علی بن ابی طالب (علیه‌السلام) را نیز در برگرفته است. ابن تیمیه بدعت گذار و گمراه است.»
فتنه‌گری، خشونت، کتک‌زدن، شهادت دروغ، آتش زدن مساجد و خانه‌ها، غارت اموال مسلمین، قتل و ترور با بدترین شیوه‌های ممکن نسبت به مسلمانان و سایر مذاهب اهل‌سنت اساسی‌ترین و زشت‌ترین خصوصیت رفتاری وهابیت است. وهابیان در سال 1343 هجری قمری به شرق اردن حمله کردند و بسیاری از مردم مسلمان و بی‌گناه منطقه را به قتل رساندند.
فتنه‌گری، خشونت، کتک‌زدن، شهادت دروغ، قتل و ترور با بدترین شیوه‌های ممکن نسبت به مسلمانان و سایر مذاهب اهل‌سنت اساسی‌ترین و زشت‌ترین خصوصیت رفتاری وهابیت است. در سال 1341 هجری قمری، وهابی‌ها با حیله و نیرنگ، گروهی از حجاج یمنی را که مسلح بودند، خلع سلاح کردند و با کشتن تمامی آنان، اموال و دارائی‌هایشان را به سرفت بردند.
وهابی‌ها در سال 1234 هجری قمری بهای بخشی از اعمال خشن و غیر انسانی خود را پرداخت کردند. محمد علی پاشا لشکری را به رهبری فرزندش ابراهیم پاشا برای تصرف درعیه مرکز وهابی‌ها به حجاز فرستاد. ابراهیم پاشا نیز با حمله به مناطق تحت نفوذ وهابیان، بسیاری از آنان را به قتل رسانده و تمامی مناطق تصرف شده توسط وهابیان را آزاد کرد.
فتنه‌گری، خشونت، کتک‌زدن، قتل و ترور با بدترین شیوه‌های ممکن نسبت به مسلمانان و سایر مذاهب اهل‌سنت اساسی‌ترین و زشت‌ترین خصوصیت رفتاری وهابیت است.در اواخر سال 1372 شمسی گروهی وهابی به نام طالبان در افغانستان وارد صحنه نبرد شدند که از سوی عربستان و آمریکا حمایت می‌شدند و به کشتار مسلمانان شیعی پرداختند.
فتنه‌گری، خشونت، کتک زدن، قتل و ترور با بدترین شیوه‌های ممکن نسبت به مسلمانان و سایر مذاهب اهل‌سنت اساسی‌ترین و زشت‌ترین خصوصیت رفتاری وهابیت است. عمال وهابی رژیم آل‌سعود در چهارم ذیحجه 1407 هجری قمری هزاران نفر از حجاج بیت‌الله حرام را به جرم سر دادن فریاد برائت از مشرکین در مکه مکرمه به خاک و خون کشیدند
فتنه‌گری، خشونت، کتک‌زدن، آتش زدن مساجد و خانه‌ها، غارت اموال مسلمین، قتل و ترور با بدترین شیوه‌های ممکن نسبت به مسلمانان و سایر مذاهب اهل‌سنت اساسی‌ترین و زشت‌ترین خصوصیت رفتاری وهابیت است. سپاه سعودی _ وهابی در سال 1223 هجری قمری به بلاد حوران از مناطق سوریه حمله کردند و جنایات دیگری را در پرورنده سیاه خود به ثبت رسانیدند.
سعود بن عبدالعزیز در سال 1216 هجری قمری با لشگری از اعراب نجد، به سمت عراق حرکت کرد. لشگر سعودی _ وهابی، کربلا را محاصره کردند. وهابی‌ها همانند سلف خود پس از تصرف کربلا، حرمت پیامبر اکرم و ذریه آن حضرت را حفظ نکردند و پس از کشتار مردم بی‌گناه، قبر شریف امام حسین را تخریب کرده و تمامی اشیاء و اموال موجود در آن را به سرقت بردند.
مفتیان وهابی بدون آگاهی از لازمه بعضی از حرفها و سخنان خود اقدام به صدور بعضی فتاوی و تفاسیر از کلام الله مجید می‌کنند که نشان از بی‌سوادی و تفکرات نابخردانه ایشان دارد. ایشان معتقد به جسمانیت خداوند بوده و برای او اعضا و جوارح قائلند و در تفکری مضحک معتقدند وقتی خداوند برای ترساندن بعضی انسانها به زمین می‌آید زلزله رخ می‌دهد.