فتنه‌گری، خشونت، کتک‌زدن، شهادت دروغ، آتش زدن مساجد و خانه‌ها، غارت اموال مسلمین، قتل و ترور با بدترین شیوه‌های ممکن نسبت به مسلمانان و سایر مذاهب اهل‌سنت اساسی‌ترین و زشت‌ترین خصوصیت رفتاری وهابیت است. وهابیان با صراحت و گستاخی تمام، مسلمانانی را که از آنان پیروی نکنند به بهانه‌های مختلف تکفیر نموده، خون و اموالشان را مباح دانسته و به قتل عام مسلمانان می‌پردازند.
در اواخر سال 1372 شمسی گروهی وهابی به نام طالبان در افغانستان وارد صحنه نبرد شدند که از سوی عربستان و آمریکا حمایت می‌شدند. در شهریور 1375 شمسی کابل را تصرف کردند و به کشتار مسلمانان شیعی پرداختند. در هفدهم مرداد 1377 شمسی زنان و مردان و کودکان را از پشت بام‌ها به رگبار بسته و اهالی شهر مزار شریف را قتل عام کردند. سپس با هجوم به بیمارستان‌ها، بیماران شیعه را روی تخت‌ها به شهادت رساندند. در سنگچارک، بامیان، یروان و کاپیسا بانوان حامله شیعه را پاره کرده و جنین آنان را بیرون کشیده و سر می‌بریدند.[وهابیت از منظر عقل و شرع، ص 111]

پی‌نوشت:

وهابیت از منظر عقل و شرع، حسینی قزوینی، مؤسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر، قم، ص 111.