با مطالعه روایات نبی گرامی اسلام پی‌می‌بریم که تکفیر مسلمانان، مخالف روایات نبوی می‌باشد و هیچ مدرک عقلی و شرعی ندارد و نباید به راحتی مسلمانان را تکفیر کرد. از باب نمونه عایشه می‌‌گوید: از پیامبر گرامی اسلام شنیدم که فرمود: هیچ یک از اهل قبله را به خاطر گناه تکفیر نکنید، اگر چه گناهان بزرگ انجام داده باشد.

محمد بن عبدالوهاب با پیروی از ابن‌تیمیه، تمامی مسلمانانی را که به ملائکه، انبیا و اولیای الهی متوسل می‌شوند و از آنان درخواست شفاعت می‌کنند و آنان را وسیله تقرب به خداوند قرار می‌دهند، مشرک و کافر دانسته و ریختن خون آنان و غارت کردن اموالشان را جایز شمرده است. او شرک مشرکان زمان پیامبر را سبک‌تر از شرک مسلمانان عصر حاضر می‌داند.

وهابیت با اتکا به قدرتهای استعماری و درآمد حاصل از فروش نفت بدون رعایت اصول و قوانین جنگی، به نسل کشی و کشاندن جنگ و خونریزی به درون خانه‌ها، زنان و کودکان بی‌گناه را نیز در کشورهای درگیر به خاک و خون کشیده که نمونه بارز آن قتل عام مردم بی‌پناه میانمار است که متاسفانه مجامع حمایت از حقوق بشر هیچ اقدام بازدارنده‌ای را انجام ندادند.

وهابیت با تسهیل در شرایط اجتهاد، آن را به گونه‌ای معرفی کرده‌اند که هر کس سواد اندکی داشته باشد و بتواند به کتاب و سنت مراجعه داشته باشد را مجتهد می‌دانند. به همین جهت هر گروه و شخصی طبق فهم خود عمل کرده و چیزهایی را حلال یا حرام اعلام می‌کند. برخی از آنان حتی ایستادن پشت چراغ قرمز راهنمایی را نیز حرام می‌دانند.

ابن تیمیه خداوند را محدود و مجسم فرض کرده و می‌گوید: خداوند بر بالای عرش در بالای آسمان ها قرار دارد... پس کسی که ادعا کند خدا حد ندارد، قرآن را انکار و هیچ فرض کرده است. زیرا قرآن برای خداوند حد معرفی کرده و فرموده است: خدای رحمان بر عرش قرار دارد.

وقتی به کتاب‌های ابن تیمیه مراجعه شود، مشاهده خواهی کرد که وی به گونه‌ای در رابطه با انبیا و اولیا سخن گفته است که از مقام انبیا و اولیا بسیار کاسته است. وی هیچ تفاوتی بین انبیا و اولیا با مردم عادی قائل نیست.