یکی از مسائل و موضوعات اختلافی میان مسلمانان و وهابیان، مسأله «زیارت قبر پیامبر اکرم و قبور انبیا، صالحان و عموم مسلمانان» است. ابن‌تیمیه با سخنان مبهم و دو پهلو خود درباره مسأله زیارت قبر نبی مکرم اسلام و تشکیک در مشروعیت و مأجور بودن کسانی که به زیارت قبر شریف آن حضرت می‌روند، به تشویش اذهان عمومی مسلمانان پرداخته است.

محمد بن عبدالوهاب همه فقهای اسلام را تکفیر کرده و می‌گوید: همانگونه که احبار و رهبانیان غیر خدا را می‌پرستیدند، فقها نیز همین‌گونه هستند و این فقه است که خداوند آن را شرک نامیده است و آن را ارباب غیر از خدا معرفی کرده است. همچنین وی همه متکلمین را نیز تکفیر کرده و بلکه ادعای اجماع در تکفیر متکلمین کرده است.

محمد بن عبدالوهاب، همه مسلمین را که مخالف با عقاید خودش بداند، کافر می‌پندارد. از دیدگاه محمد بن عبدالوهاب، معتزله، اشاعره، ماتریدیه کافر هستند و تکفیر اشاعره و ماتریدیه، یعنی تکفیر همه اهل سنت؛ زیرا قریب به اتفاق اهل سنت در اعتقاد، یا اشعری هستند و یا ماتریدی. محمد بن عبدالوهاب حتی علما و فقهای مذاهب اربعه را نیز تکفیر می‌کند.

بحث‌های زیادی در زمینه خداشناسی همواره فکر بشر را به خود مشغول داشته و در این میان دانشمندان اسلامی و پیروان ادیان ابراهیمی صحیح‌ترین تعاریف را از وجود خداوند بیان داشتند که او را موجودی فناناپذیر و غنی و بی‌نیاز و صاحب قدرت بی‌منتها معرفی نمودند. در این میان ابن تیمیه قائل به خدای جسمانی است که حتما باید با چشم دیده شود.

اعتقاد به وجود خداوند به عنوان یک نیاز فطری در بین افراد بشر همواره بوده به گونه‌ای که هممگان برای اتکای خود به دنبال آن نیروی فوق بشری می‌گشتند و از این رو کسانی که از آموزه‌های دینی فاصله گرفتند در پیدایش و شناخت معبود راه را به خطا رفتند. نم.نه آن وهابیت سردمدار وهابیت است که خداوند را یک موجود جسمانی می‌داند.

وهابیان سخنان خود را در مورد ابوزرعه رازی فراموش کرده و شیعه را به غلو در حق امامان خود متهم می‌کنند. یکی از مصادیق بارز غلو، سخنان وهابیان در مورد ابوزرعه است. از جمله اینکه می‌گویند: ابراهیم بن حرب عسکری، ابوزرعه را در خواب می‌بیند. ابوزرعه در آسمان چهارم مشغول نماز است و ملائکه به او اقتدا کرده و پشت سر او نماز می‌خوانند.