وهابیان سخنان خود را در مورد ابوزرعه رازی فراموش کرده و شیعه را به غلو در حق امامان خود متهم می‌کنند. یکی از مصادیق بارز و روشن غلو، اعتقادات و سخنان وهابیان در مورد ابوزرعه رازی است.
محمد بن مسلم بن واره می‌گوید: ابوزرعه رازی را در خواب دیدم و از وضعیت او سؤال کردم. ابوزرعه پس از حمد و سپاس خداوند، پاسخ داد: مرا در مقابل خداوند حاضر کردند. خداوند خطاب به من فرمود: ای عبیدالله! چرا در مورد بندگان من زیاد حرف زدی؟ گفتم: آنان دین تو را خوار و ذلیل کرده بودند. خداوند نیز حرف مرا تصدیق کرد و چیزی نگفت. پس از من، طاهر خلقانی را در پیشگاه خداوند حاضر کردند. من از طاهر خلقانی به خداوند شکایت کردم. خداوند دستور داد او را صد ضربه شلاق بزنند و سپس دستور حبس و زندانی شدن او را صادر کرد و به ملائکه دستور داد مرا نیز در بهشت نزد سفیان ثوری، مالک و احمد بن حنبل ببرند.[1] ذهبی سلفی از مضمون این رؤیا به وجد آمده و با تشبیه سند آن به خورشید، به تصحیح و تأیید آن می‌پردازد.[2]

پی‌نوشت:

[1]. تاریخ بغداد أو مدینة السلام، خطیب بغدادی، دار الکتب العلمیة، بیروت، ج 10، ص 336.
[2]. سیر ألاعلام النبلاء، ذهبی سلفی، مؤسسة الرسالة، بیروت، ج 13، ص 85.