سلفیت و وهابیت
فتنه‌گری، خشونت، کتک‌زدن، شهادت دروغ، آتش زدن مساجد و خانه‌ها، غارت اموال مسلمین، قتل و ترور با بدترین شیوه‌های ممکن نسبت به مسلمانان و سایر مذاهب اهل‌سنت اساسی‌ترین و زشت‌ترین خصوصیت رفتاری وهابیت است. وهابیان با صراحت و گستاخی تمام، مسلمانانی را که از آنان پیروی نکنند به بهانه‌های مختلف تکفیر می‌کنند.
رهبران وهابیت با نگرش سطحی و تمسک به ظاهر قرآن معتقد به جسمانیت خدا می‌باشند. ایشان بدون در نظر گرفتن اصول اولیه در اثبات خداوند که آن ذات مقدس را بی‌نیاز از همه چیز می‌داند قائل به جسمیت و اعضا و جوارح برای خداوند می‌باشند که به حکم جسمیت آکنده از انواع نیازها است. ایشان در واقع خداوند را در حد یک انسان و بشر معمولی دانسته‌اند.
خشونت و قتل از سنت‌های وهابیان و از مهم‌ترین عوامل پیشرفت آنان می‌باشد. محمد بن عبدالوهاب نیز با پیروی از سلف خود با کشتار مسلمانان و غارت اموال آنان و تقسیم غنائم به دست آمده از سرزمین‌های اسلامی میان وهابی‌ها، توانست پیروانی برای خود جمع کرده و تفکرات ابن‌تیمیه را إحیاء کند، وی در طول حیات و زندگی خود، مرتکب جنایات زیادی شد.
مفتیان فرقه ضاله وهابیت که متاسفانه با تکیه بر دلارهای نفتی و حمایت کشورهای استعمارگر با نام اسلام دانسته یا ندانسته درصدد نابودی اسلام است در فتاوی خود فرستادن درود و صلوات بر پیامبر گرامی اسلام را در اذان (که شیعیان هنگام بردن نام پیامبر در فراز دوم اذان: اشهد ان محمدا رسول الله انجام می‌دهند) بدعت و حرام می‌دانند.
با مراجعه به تاریخ اسلام و ریشه‌یابی فتنه‌ها که در شهرهای مختلف کشورهای اسلامی اتفاق افتاد، دست‌های پنهان سلفی‌ها و وهابیت را در آن فتنه‌ها می‌توان مشاهده کرد. از باب نمونه در سال 469 هجری قمری پس از سخنرانی ابونصر قشیری در مدرسه نظامیه بغداد، پیروان احمد بن حنبل به بازار مدرسه نظامیه حمله کردند و عده‌ای را به قتل رساندند.
روزنامه «هاآرتس» در مطلبی با عنوان «داعش غیر معنیة بقتال الیهود» در تجلیل داعش می‌نویسد: «در زمانی که اسرائیل مشغول جنگ با غزه است، و با موشک غزه را هدف قرار می‌دهیم، خوب است که بشنویم لااقل یک سازمان اسلامی وجود دارد، که در تهدید اسرائیل پیشی نمی‌گیرد و آن سازمان داعش است. این سخنان نشان دهنده عمق تعامل داعش و اسرائیل است.
زید بن علی معروف به زید شهید از فرزندان بلافصل امام سجاد (علیه السلام) است که قیامش بعد از واقعه عاشورا از جمله قیامهایی بود که بر علیه حکومت غاصب و ظالم شکل گرفت مثل قیام مختار و توابین و... او علیرغم سخن صریح امام باقر مبنی بر شهادتش قیام کرد و در این راه به فیض عظمای شهادت نائل آمد و به صلیب کشیده شد.
عبدالسلام فرج می‌گوید: مبارزه با دشمن نزدیک نسبت به مبارزه با دشمن بعید، اولویت دارد؛ زیرا مبارزه با دشمن بعید، باعث خونریزی خواهد شد و معلوم نیست که در صورت پیروزی بر دشمن بعید، چنین عملی به صلاح دولت اسلامی باشد! زیرا حاکمان کافر کشورهای اسلامی از این فرصت استفاده می‌کنند، تا اغراض غیر اسلامی خود را عملی کنند.
لقمان امینی: تکفیر پدر و مادر در بین وهابی‌ها، نه تنها کار عادی بود، بلکه نشانه ایمان هم بود و می‌گفتند تکفیر والدین و برائت از آن‌ها پروی از حضرت ابراهیم است. با این اوصاف، پدر و مادر، آخرین دایره تکفیر بودند، زیرا وقتی تکفیر به پدر و مادر می‌رسید، شخص در درجه زیادی از گوشه‌گیری اجتماعی قرار می‌گرفت و با کس دیگر ارتباط نداشت.
فرقه ضاله وهابیت در راستای اسلام ستیزی با انجام اعمال خشونت بار و قتل عام و نادیده گرفتن ابتدایی‌ترین حقوق انسانی نقش زیادی در اسلام‌هراسی در غرب داشته است. صهیونیسم با معرفی این فرقه به نام اسلام در حال ضربه‌زدن و بدنام کردن کامل‌ترین دین الهی است، حال آنکه اسلام دین رحمت و مهربانی است و با آنچه نمایانده می‌شود مغایر است.
با مطالعه روایات پیامبر اسلام پی‌می‌بریم که تکفیر مسلمانان، مخالف روایات نبوی می‌باشد و هیچ مدرک عقلی و شرعی ندارد و نباید به راحتی مسلمانان را تکفیر کرد. از این بالاتر پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) نه تنها مسلمانان را تکفیر نمی‌کرد، بلکه گاهی با کفار همنشین می‌شد و آنان را به دین مبین اسلام هدایت و راهنمایی می‌کرد.
وهابیت از جمله گروههای تندرو در عصر حاضر هستند که هرکس با عقایدشان کوچک‌ترین مخالفتی داشته باشد محکوم به مرگ است و متاسفانه این رویه را برای به نتیجه رساندن اسلام واقعی در پیش گرفته‌اند، حال آنکه خداوند مسیر عقلانیت را در پیش رو قرار داده و انسانها را در انجام امور آزاد گذاشته تا خود با تکیه بر عقلانیت و اراده تعیین مسیر کنند.
بن باز رئیس هیئت عالی افتای سعودی و سه تن از اعضای این هیئت به نام‌های عبدالرزاق عفیفی، عبدالله بن غدیان و عبدالله بن قعود در پاسخ به پرسشی، شیعیان را به جرم متوسل شدن به اهل‌بیت (علیهم السّلام) و گفتن «یاعلی»، «یاحسن» و «یاحسین» مشرک و مرتد دانسته‌اند، در حالیکه شعار لشکر ابوبکر در جنگ با مسیلمه کذاب «یامحمداه» بود.
از جمله تکفیری‌ها در زمان پیامبر و صدر اسلام می‌توان آن مسلمانانی را نام برد که نسبت به بعض از احکام از پیامبر پیشی می‌گرفتند و روزه خود را در سفر افطار ننمودند و در زمان امام علی (ع) ایشان را تکفیر نموده و پس از مخالفت‌ها و دشمنی‌های بسیار سرانجام در یک توطئه و برنامه از پیش تعیین شده ایشان را در محراب عبادت به شهادت رسانیدند.