پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) نه‌تنها مسلمانان را تکفیر نمی‌کرد، بلکه گاهی با کفار هم‌نشین می‌شد و آنان را به دین مبین اسلام هدایت و راهنمایی می‌کرد. انس بن مالک می‌گوید: «پیامبر اکرم فرمودند: مأمور شده‌ام با مردم جنگ کنم و آنان را به دین اسلام دعوت کنم، تا این‌که «لا إله الّا الله» بگویند و به یگانگی خداوند اقرار کنند. چنان‌چه این جمله را بگویند و مانند ما و به‌سوی قبله ما نماز بخوانند و ذبائح خود را هم‌چون مسلمانان ذبح کنند، ریختن خون و تعرض به اموالشان بر ما حرام است و حساب آنان با خداست.»[صحیح بخاری، ج1، ص81]
ابن عباس می‌گوید: عقبة بن ابی معیط با پیامبر گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) زیاد هم‌نشین بود و از سخنان حضرت خوشش می‌آمد. وی هرگاه از سفر برمی‌گشت، مردم مکه را جهت صرف غذا به خانه خود دعوت می‌کرد. در مراجعت از یکی از سفرهایش، غذایی تهیه نمود و پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) را نیز دعوت کرد. وقتی غذا را مقابل آن حضرت قرار دادند، رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‎و‌آله) خطاب به عقبه فرمود: اگر به وحدانیت خداوند و رسالت من گواهی ندهی، از غذای تو نمی‌خورم. عقبه خطاب به پیامبر عرض کرد: برادرزاده! غذا بخور. حضرت فرمود: لب به غذا نمی‌زنم، مگر این‌که اسلام بیاوری. عقبه به یگانگی خداوند و رسالت پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) شهادت داد و حضرت نیز از غذای او میل کرد.[در المنثور، ج5، ص68]

پی‌نوشت:

الجامع الصحیح معروف به صحیح بخاری، بخاری، دارالمعرفة، بیروت، ج 1، ص 81.
الدر المنثور فی التفسیر بالمأثور، سیوطی، ناشر محمد امین دمج، بیروت، ج 5، ص 68.