یکی از سؤالاتی که همواره در مورد دین و به خصوص دین اسلام مطرح می‌شود، این‌که آیا در دین اسلام اجبار وجود دارد؟ برای پاسخ به این سؤال نیاز به یک مقدمه داریم و آن این‌که خداوند انسان را آزاد آفرید تا خود مسیر سعادت و شقاوت خود را برگزیند. از این‌رو خداوند انسان را از مواهب عبدالله بودن و متنعم گرداندن وی در هر دو سرا و به‌‍خصوص در سرای عقبی، با خبر ساخته و از طرفی نیز کیفر مخالفت امر پروردگار را نیز توسط پیامبران برای او بیان نموده است. بنابراین در این‌جا می‌توان گفت این خداوند نیست که انسان را مجبور به اعمال نیک و یا برحذر داشتن از کارهای ناشایست می‌کند، «لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ.[بقره/256] در دين هيچ اجبارى نيست.» بلکه این عقل آدمی است که انسان را به بایدها و نبایدها وا می‌دارد. مبلغان دینی هم در این مسیر بالاترین هدفشان نشان دادن راه و صراط مستقیم است و در این راه، خداوند تکلف را از ایشان برداشته است. تکفیری‌های از خدا بی‌خبر امروزه بدون درنظر گرفتن آموزه‌های دینی، به زعم خود راه اسلام راستین را در پیش گرفتند و در این مسیر کسانی را که با عقاید و گفتار ایشان مخالفت نمایند را به زیر تیغ جلادانه خود از میان می‌برند و حال آن‌که خداوند فرموده: «إِنَّا هَدَيْناهُ السَّبيلَ إِمَّا شاکِراً وَ إِمَّا کَفُوراً.[انسان/3] ما راه را به او نشان دادیم، خواه شاکر باشد (و پذیرا گردد) یا ناسپاس!»
آیه فوق دلیلی بر اختیار داشتن در تعیین مسیر به سمت عبودیت و یا رفتن به سمت دیگر است. از این رو اگر کسی بخواهد در نقش راهبران دینی، جامعه را به‌سوی معنویت و عبودیت رهنمون شود می‌بایست بدون توسل به زور و ارعاب مسیر صحیح و درست را در پیش روی مردم قرار دهد.
اما متاسفانه آن‌چه امروز شاهد بر آن هستیم کسانی (وهابیت) که صلاحیت رهبری  دینی را ندارند، با توسل به زور و ایجاد رعب و وحشت، سعی در متقاعد کردن عده‌ای از مردم نسبت به آموزه‌های خود هستند.