با پیشرفت علم و دانش بشری، اعتقاد داشتن به وجود ذات خداوند باری تعالی از این مرحله گذشته است که کسی بخواهد وجود خداوند را به گونه‌ای برای منکران اثبات کند که در آن متوسل به جسمانیت خداوند شود. زیرا هر عقل سلیمی می‌داند که جسمانی بودن عوارضی دارد که مهم‌ترین آن نیاز داشتن است و این مسئله با جامعیتی که برای خداوند قائل هستیم که او خالق همه مخلوقات است منافات داشته و با کوچک‌ترین کلامی پایه استدلال را لرزان خواهد کرد. بنابراین کسانی‌که خود را به‌عنوان مبلغان دینی به جامعه جهانی معرفی می‌کنند می‌بایست خداوند را به گونه‌ای برای مخاطبان خود اثبات نمایند که فرد با توجه به عقلانیت آن را درک نموده و پذیرای آن باشد. متأسفانه نظر وهابیت در جسمانی دانستن خداوند و اعضاء و جوراحی مانند اعضا و جوارح انسان‌ها برای او در عصر علم و استدلال، قابل پذیرش نیست.
ابن تیمیه از رهبران معنوی وهابیت در کتاب فتاوى الکبرى می‌نویسد: «اعتقاد ما این است که ما اقرار به خدا داریم…و این‌که خداوند صورت و وجه دارد به دلیل آیۀ ﴿وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّک ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ) و نیز خدا دو دست دارد به دلیل آیۀ ﴿بَلْ یَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ﴾ و ﴿لِمَا خَلَقْتُ بِیَدَیَّ﴾ و خدا دو چشم دارد به دلیل آیۀ ﴿تَجْرِی بِأَعْیُنِنَا… ﴾.»[فتاوى الکبرى، ج۶، ص۴۳۸ – ۴۳۹]

پی‌نوشت:

فتاوى الکبرى، ابن تیمیة، ج ۶، ص ۴۳۸ – ۴۳۹ و ص ۶۵۵ – ۶۵۶. «وَجُمْلَةُ قَوْلِنَا : أَنَّا نُقِرُّ بِاَللَّهِ… وَأَنَّ لَهُ وَجْهاً کَمَا قَالَ : ﴿وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّک ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ﴾ وَأَنَّ لَهُ یدَیْنِ کَمَا قَالَ : ﴿بَلْ یَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ﴾ وَقَالَ: ﴿لِمَا خَلَقْتُ بِیَدَیَّ﴾ وَأَنَّ لَهُ عَیْنَیْنِ بِلَا کَیْفٍ کَمَا قَالَ : ﴿تَجْرِی بِأَعْیُنِنَا… ﴾»