بهائیت وشیخیه
عبدالبهاء، دومین پیشوای فرقه‌ی بهائیت، نزاع را حتی با شیطان ممنوع دانسته و آن را عامل اخراج حضرت آدم (علیه السلام) از بهشت معرفی نموده است. این در حالیست که در تمامی ادیان، مبارزه با شیطان یک اصل استوار می‌باشد. بعلاوه، در صورت واگذاری دشمنان به حال خود؛ اثری از دین و اماکن دینی باقی نخواهد ماند.
پیشوایان بهائیت بر لزوم عدم مداخله در سیاست تأکید نموده و میزان بهائی بودن را عدم دخالت در سیاست دانسته‌اند. این در حالیست که پیشوایان بهائی، با دخالت در سیاست و همکاری با استعمار، به نمادی برای سیاست‌مداران ناشی مبدل شده‌اند. لذا با مبنا قرار دادن اظهارات پیشوایان بهائی، آنان نیز بهائی به شمار نیامده و اساساً بهائیتی وجود ندارد.
پیامبرخوانده‌ی بهائیت در کتاب اقدس، خبر از تشریع نمازی نُه رکعتی از جانب خدای تعالی بر پیروانش داده است. اما گویا حسینعلی نوری در حفظ این امانت الهی کوتاهی کرده و این نماز از بین رفته است! حال به راستی چگونه حسینعلی نوری خود را عالم ناخوانده می‌داند، در حالی که احکام ساختگی خود را از یاد برده و توان نگارش مجدد آن را نداشته است!
رهبران مسلک بهائیت، امر به معروف و نهی از منکر را حرام دانسته و این موضوع را نوعی مسئولیت تشریفاتی و تنها تحت اختیار نهادهای اداری خود دانسته‌اند. این در حالیست که امر به معروف و نهی از منکر، به عنوان دو واجب الهی به شمار می‌آیند؛ دو واجبی که مختص به اسلام نبوده و ترک کنندگان آن، سزاوار لعن و نفرین دانسته شده‌اند.
پیامبرخوانده‌ی بهائیت، ادعای علم الهی را برای خود مطرح نموده و در این راستا، گستره‌ی علمش را بر تمامی کتاب‌ها و آثار دیگران دانسته است. این در حالیست که او، حتی از متن کتاب قرآن و احادیث اسلامی (که در دسترس‌ترین کتُب در ممالک اسلامی می‌باشند) بی‌اطلاع بوده و در کتاب ایقان (پیش از اصلاح)، مرتکب حدود 491 مورد اشتباه در نقل شده است!
کتاب ایقان، به عنوان یکی از آثار علمی اعتقادی پیامبرخوانده‌ی بهائیت است. اما منع بیست ساله‌ی پیامبرخوانده‌ی از انتشار این کتاب، از سه حال خارج نیست: 1. او برای هدایت و رستگاری مردم، هیچ عجله‌ای نداشته است. 2. این اثر تا بیست سال بازبینی و غلط گیری شده است. 3. پیامبرخوانده‌ی بهائی، از علنی شدن عقیده‌ی خود هراس داشته است!
اولین آموزه‌ای که عبدالبهاء به پیامبرخوانده‌ی بهائیت منتسب می‌کند، لزوم جستجوی حقیقت و انتخابی آگاهانه نسبت به اعتقادات است. این ادعا درحالیست که می‌بایست از عبدالبهاء پرسید، کسی که میزان علم را تصدیق کورکورانه‌ی خود دانسته و روی‌گردانی عالمانه‌ی از خود را جهل مطلق برشمرده، چگونه می‌تواند منادی انتخاب آگاهانه‌ی نوع عقیده باشد؟!
پیشوایان فرقه‌ی بهائیت، در راستای ترویج اباحه‌گری و تکلیف گریزی، به انکار جهنم موعود و مورد تأکید قرآن کریم پرداخته‌اند. اما این ادعای پیشوایان بهائیت در حالیست که خدای تعالی، مقصود از جهنم و دوزخ را به روشنی بیان فرموده و پیشوایان بهائیت نیز بارها در آثار خود، بر ممنوعیت تأویل نصوص الهی تأکید کرده‌اند.
رهبران فرقه‌ی بهائیت، در راستای اعطای صورتی خارق العاده به پیامبرخوانده‌ی خود، مدعی می‌شوند که حسینعلی نوری کتاب ایقان را در مدت دو شبانه روز نگاشته است. اما این کرامت‌تراشی رهبران بهائی برای پیامبرخوانده‌ی بهائیت، در حالیست که با مطالعه‌ی این اثر درمی‌یابیم که مدت نگارش کتاب ایقان، در حدود دو سال بوده است.
لقاءالله (به معنای نوعی درک و شعور) که به واسطه‌ی آن، انسان می‌تواند خدا را بدون هیچ پرده و مانعی دریابد؛ مفهومیست که در آیات قرآن به آن اشاره شده است. این در حالیست که مدعیان پیامبری بابیت و بهائیت، به دلیل نگاه سطحی و فهم اندک خود از مفاهیم دینی، مفهوم لقاءالله را به دیدار خود تعبیر کرده و اکثر انسان‌ها را از آن محروم کرده‌اند.
پیامبرخوانده‌ی بهائیت، پس از تکرار ادعای پیامبری علی‌محمد شیرازی، او را برتر از سایر پیامبران الهی دانسته و دلیل این مدعایش را کثرت نوشته‌جات او بر شمرده است. اما به راستی چگونه می‌توان کثرت نوشته‌جات و مهمل بافی‌های مدعی پیامبری بابیت را به عنوان سند حقانیت و بلکه برتری او نسبت به سایر انبیاء الهی برشمرد؟!
پیشوایان فرقه‌ی بهائیت، حکم به اطاعت و پیروی از تمامی حکومت‌ها صادر کرده‌اند. نویسندگان بهائیت، در توجیه این حکم استبدادی پیشوایان خود، مدعی‌اند حکومت حاکم بر هر کشور، نتیجه‌ی خواست مردمی است و نباید به آن اعتراض کرد. اما در پاسخ به این توجیه‌سازی بهائیان می‌گوییم: خدای تعالی، تغییر سرنوشت انسان‌ها را به دست خودشان دانسته است.
نهاد رهبری بهائیت موسوم به بیت العدل، هرگونه انزجار بهائیان از همجنس‌بازها را ممنوع اعلام و دفاع از این افراد را بر بهائیان لازم می‌داند. اما به راستی چگونه نهاد بیت العدل، بهائیان را در قبال دفاع از حقوق هم‌جنس‌بازان مسئول می‌داند، اما در برابر پایمال شدن خون فلسطینیان در بیخ گوشش، سکوت اختیار و آن را دخالت در سیاست می‌داند؟!
مبلّغان تشکیلات بهائیت در کانال خود مدعی شدند، با توجه به روشنی آیات قرآن، تفسیرهای علما از آن بیهوده و باطل است. این در حالیست که وجود مطلق و مقید، ناسخ و منسوخ و آیات محکم و متشابه، نیاز به معلّم و مفسر برای فهم آیات الهی را ضروری می‌سازد و از طرفی بهائیان به این گفته‌ی خود پایبند نبوده و آیات قرآن را به نفع خود تأویل می‌کنند.