پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ پیامبرخوانده‌ی بهائیت، پس از تکرار ادعای پیامبری علی‌محمد شیرازی، او را برتر از سایر پیامبران الهی دانسته و دلیل این مدعایش را کثرت نوشته‌جات او برمی‌شمارد: «انبیای اولوالعزم که عظمت قدر و رفعت مقامشان (: جایگاه والای ایشان) چون شمس واضح و لائح (: خورشید تابان و آشکار) است مفتخر شدند هرکدام به کتابی که در دست هست و مشاهده شده و آیات آن احصاء (: شمارش) گشته و از این غمام (: اَبر) رحمت رحمانی (: بخوانید علی‌محمد شیرازی) این قدر نازل شده که هنوز احدی احصاء ننموده».[1]
از این‌رو، یکی از آثار علی‌محمد شیرازی که پیامبرخوانده‌ی بهائیت نسبت به آنان فخرفروشی می‌کند، رساله پنج‌شأن است. با نگاهی هرچند کوتاه به این کتاب چهارصد صفحه‌ای، درمی‌یابیم که تنها هنر علی‌محمد شیرازی، سیاه کردن کاغذها بوده است. همچنان که وی، در بخشی از این عبارات سر تا پا غلط و غیرقابل ترجمه‌ی خود آورده است: «... بسم الله الأبهی بالله الله البهی البهی، الله لا إله إلّا هو الأبهی الأبهی الله لا إله إلّا هو البهی البهی، لا إله إلّا هو المبتهی المبتهی، الله لا إله إلّا هو المبهی المبهی، الله لا إله إلّا هو الواحد البهیان و لله بهی بهیان بهأ السَّموات و الأرض و ما بینها و الله بهأباهی بهی و لله بهی بهیان بهیه السَّموات و الأرض و ما بینهما و الله بهیان مبتهی مبتهأ و لله بهی بهیان ابتهأ...».[2]
اما به راستی چگونه کثرت نوشته‌جات مدعی پیامبری می‌تواند سند حقانیت و بلکه برتری او را نسبت به سایر انبیاء به اثبات رساند؟! آیا نوشته‌جاتی که موجب شرمساری و در نتیجه انکار مبلّغان بهائی شده است و با تعبیر "عبارات غیرمفهوم و معقول" درصدد انکار انتساب آن به علی‌محمد شیرازی هستند [3]، می‌تواند سندی بر حقانیت و یا برتری او باشد؟!

پی‌نوشت:
[1]. حسینعلی نوری، ایقان، هوفمایم آلمان: لجنه‌ی ملّی نشر آثار بهائی به زبان فارسی و عربی، 1998 م، صص 144-143.
[2]. علی‌محمد شیرازی، رساله پنج‌شأن، باز تکثیر مرکز اسناد جنبش بابیه، ص 172.
[3]. احمد یزدانی، جواب پاره شبهات، تهران، بی‌نا، 1340 ش، ص 26.