گاهی شنیده می‌شود که برخی مدعیان آریایی می‌گویند مسلمین، ایران را غصب کردند و حتی ضد اسلام شعار می‌دهند. ما می‌گوییم اگر قرار باشد دنبال غاصب بگردیم، خود آریایی‌ها نخستین غاصب هستند. چون پیش از مهاجرت آریایی‌ها به ایران، اقوام مختلفی در این سرزمین زندگی می‌کردند. اما آریایی‌ها به زور شمشیر، این مردمان را مطیع خود کرده بر داشته‌ها و زمین‌های آنان چیره شدند.

اگر قرار باشد کوروش را در یک کفه ترازو و حمورابی را در کفه‌ی دیگر قرار بدهیم، آنگاه کفه حمورابی سنگینی خواهد کرد. حَمورابی، پادشاه بابِل باستان (در عراق کنونی) بود که حدوداً 1300 سال قبل از کوروش حکومت می‌کرد.

برخی از سگ‌ها وفادارند. اما برخی از سگ‌ها، خائن و بی‌وفا هستند. چنان که داستانهای زیادی در ادبیات فارسی در این باره داریم. همچنین سگ موجودی بی‌رحم و ضعیف کُش است. فرهیختگان ادبیات فارسی نیز سگ را موجودی رذل و بدذات خوانده اند.

از روایات اهل بیت، گزینه ای که محتمل به نظر میرسد آن است که یأجوج و مأجوج از جن بودند یا مخلوقاتی انسان نما بودند که اکنون در سرزمینی، محبوس اند.

برخی ادعا می‌کنند کوروش همان کیخسرو است. حال آنکه اولاً بین کوروش و کیخسرو صدها و شاید بیش از هزار سال فاصله زمانی بوده. ثانیاً مدعیان حاضرند تبعات این تطبیق را بپذیرند؟ مثلاً کشتار بی‌گناهان به دست کیخسرو...

ذوالقرنین طبق قرآن در شرق و غرب زمین سِیر کرد و مدت‌ها در غیبت فرو رفت و پس از ظهور، «انسان» را نجات داد و اساساً دلیل ذکر داستان ذوالقرنین در قرآن، به همین جهت بوده که ذهن مسلمین، برای امر غیبت و ظهور، آماده و مهیا شود.