خرافات بر سه اصل «بی‌بنیادی»، «باطل بودن» و «خوش‌آمد مخاطب» استوار است. «حسین اللّهی» و «زینب اللّهی» شدن و از این رهگذر خود را مقدس جلوه دادن، نوعی خرافه و غلو است.

شعراوی در مورد توسل می‌گوید: «به یاد آورید آن‌گاه که موسی برای قوم خود آب خواست»؛ عمر گفت: ما به پیامبر توسل می‌کردیم که باران ببارد، ولی پیامبر به رحمت خدا رفته است؛ پس به چه کسی متوسل بشویم؟ متوسل می‌شویم به عموی پیامبر، چرا؟

در صحیح مسلم آمده است که منظور از انفسنا، ابنائنا و نسائنا چه کسانی هستند.