ابن قیم جوزیه در کتاب خود این‌گونه می‌نویسد: «تخریب مسجد ضرار از سوی پیامبر، دلیلی است بر این مطلب که مساجدی که در آن، قبر وجود دارد، فاسدتر از مسجد ضرار هستند.

عبدالرحمن جزیری به مساله طلب شفاعت از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) اشاره کرده، آن را از قول فقهاء، به صورت مطلق که شامل فقهای مالکی نیز می‌شود، بیان کرده است.
الفقه على المذاهب الأربعة، جزيری، ج1، ص638 - 642.

اگر با این اعتقاد که اولیاء و صالحان، دارای اختیارند، به آنان متوسل شده و استغاثه کنیم، شرک و حرام است؛ ولی اگر فقط آنان را وسیله بدانیم، جایز است؛ بنابراین وسیله قرار دادن انبیاء و اولیاء، مطلقاً ممنوع نیست.

از ابن مسعود روایت است که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمودند: [من قبلاً از زیارت قبور نهیتان می‌کردم] یعنی مطلقاً [پس زیارت کنیم] و در نسخه دیگر، کلمه فزوروها آمده است.

ابن صلاح بر جواز توسل و استغاثه به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) تصریح می‌کند و می‌گوید: «معجزات و کرامات رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) محصور در زمان حیات ایشان نیست؛ بلکه بعد از ایشان هم در گذر دوران ادامه می‌یابد و کرامات اولیاء از امت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و پاسخ دادن به حاجات متوسلین و اس

نووی درباره استغاثه می‌نویسد: «در کتاب ابن السنی از عبدالله بن مسعود از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نقل کرده‌ایم که ایشان فرموده‌اند: اگر مرکب یکی از شما، در صحرا افسار گریخت، پس باید بگوید: ای بندگان خدا! او را نگه دارید، ای بندگان خدا!