نزد متوکل از امام هادی (علیه‌السلام) سعایت کردند و گفتند که در منزل او اسلحه و نوشته‌ها و اشیاء دیگری است که از شیعیان او رسیده و برای به دست گرفتن حکومت، قصد شورش دارد، متوکل عده‌ای را ناگهان به منزل ایشان فرستاد و آنان شبانه به خانه‌ی امام هجوم بردند، ولی هر چه جستجو کردند، چیزی به دست نیاوردند

اسباطی روایت کرده که در مدینه نزد امام هادی (علیه‌السلام) رفتم، به من فرمود از «واثق» چه خبر داری؟ گفتم: قربانت گردم؛ او سلامت بود و من اخیراً او را دیده‌ام. امام فرمود: مردم می‌گویند او مرده است؟ گفتم: من از همه کس، دیدارم به او نزدیک‌تر است؟

متوکل عباسی در اثر دملی، سخت بیمار شد که در شُرف موت بود؛ مادرش نذر کرد اگر او بهبود یافت از دارایی خود پول زیادی خدمت امام هادی بفرستد؛ «فتح بن خاقان» به متوکل گفت: ای کاش نزد امام می‌فرستادی، او راه معالجه را می‌داند، متوکل شخصی را نزد امام هادی (علیه‌السلام) فرستاد؛ ایشان دارویی تجویز کرد که ح

احضار امام هادی (علیه‌السلام) به سامرا:
علمای تاریخ نوشته‌اند: متوکل ناصبی، از بیم آنکه مبادا فرزند امام جواد در مدینه، با حکومت او مخالفتی کند و مردم، اطراف او را بگیرند، یحیی بن هرثمه را مأمور آوردن امام از مدینه کرد.

ابن‌حجر هیثمی می‌نویسد: «محمد باقر (علیه السلام) به‌اندازه‌ای گنج‌های پنهان معارف و دانش‌ها را آشکار ساخته، حقایق احکام و حکمت‌ها و لطایف دانش‌ها را بیان کرده که جز بر عناصر بی‌بصیرت یا بد سیرت پوشیده نیست و از همین جاست که او را شکافنده و جامع علوم و برافرازنده پرچم دانش خوانده‌اند.»

عمر را از ام‌المومنین ام‌سلمه سؤال می‌کند که من هم جزء منافقین از اصحاب پیامبر که بعد رحلت پیامبر، هرگز نه پیامبر آنان را خواهد دید و نه آنان پیامبر را، هستم، یا نه؟
ام سلمه گفت: نه! ولی کسی را بعد تو جواب نخواهم داد.