در مورد امامت جماعت توسط زنازاده، بین علمای اهل سنت اختلاف است؛ ابن حزم می‌گوید تأثیری در امامت این فرد ندارد و قرائتش صحیح باشد، یا احکام بلد باشد، یا سن او بالاتر باشد، اولویت برای امامت پیدا می‌کند، سفیان ثوری نیز بین او و دیگران فرقی نمی‌گذارد؛ مالک بن انس، امامت ولد الزنا را مکروه می‌داند؛ ا

ابن‌عباس از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نقل کرده است که به عبدالرحمن بن عوف فرمود:

بزرگان دیوبندی مثل خلیل احمد سهانپوری، عدم تکفیر مسلمانان را روش علمای دارالعلوم و بزرگان و مشایخ خود می‌داند و بیان می‌دارد که ما احدی از مسلمانان را تکفیر نمی‌کنیم و کسانیکه بدعت‌گذارند، تا زمانی‌که منکر ضروری دین نشده‌اند، تکفیر نمی‌کنیم و اگر ثابت شد که ضروری دین را منکر شده‌اند باز هم در تکف

مناوی نقل می‌کند که سهیلی با استدلال به روایت «فاطمه بضعه منی، فمن اغضبها اغضبنی.» می‌گوید کسی‌که به حضرت زهرا سبّ و ناسزا بگوید، کفر ورزیده است، چون سبّ، موجب غضبناک شدن پیامبر می‌شود و به درستی‌که حضرت زهرا افضل از ابابکر و عمر است.»
فیض القدیر، مناوی، ج4 ص422.

وقتی آیه 36 سوره مبارکه نور نازل شد، رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) آن را در مسجد قرائت کرد. شخصی برخاست و سؤال کرد که این بیوت چه بیوتی هستند؟ حضرت فرمود: خانه پیامبران الهی.

برخی لقب ذوالنورین به عثمان دادند، در حالی‌که صاحب دو نور، امیرالمؤمنین است که دو نور عظیم و دو ستاره‌ی نورانی یعنی امام حسن و امام حسین (علیهماالسلام) از فرزندان ایشان هستند و پیامبر به سبب این دو آقازاده، این لقب را به حضرت علی (علیه‌السلام) اختصاص دادند.