وهابیون بین کربلا و جَمل مقایسه می‌کنند و قائلند عایشه به قصد خونخواهی عثمان و مقابله با نومسلمانانی که قصدشان نابودی اسلام بود، دست به قیام زد. با بررسی تاریخ و روایات معتبر اهل سنت مشخص می‌شود که حب دنیا و ریاست سبب جنگ جمل علیه خلیفه واجب الاطاعه زمان شد. نهی رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) از حضور عایشه نیز دلیل بر حرمت کار او است.

نحوه قتل عثمان و نقش قاتلان او در زمان حکومت امیرالومنین، یکی از چالش برانگیزترین مباحثی است که باید در تاریخ به آن به طور ویژه پرداخته شود. اما وهابیون طبق ادعای باطل خود، اعتقاد دارند که قاتلان عثمان در لشکر امیرالمومنین (علیه‌السلام) حضور داشتند و حضرت در قصاص آنان کوتاهی کردند. جواب این است که در منابع اهل سنت، معاویه و طلحه و زبیر به عنوان قاتلان عثمان معرفی شده‌اند.

جنگ جمل، اولین جنگ امیرالمؤمنین با منافقین بود که به رهبری عایشه همسر پیامبر گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و به قصد گرفتن خلافت رخ داد. اما عده‌ای با استناد به یک روایت ضعیف، از پشیمانی امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) برای شرکت در این جنگ یاد می‌کنند. در حالیکه در منابع معتبر روایی اهل سنت، صلابت علوی و رشادت و شجاعت حسنی، ناکثین را به زانو در آورد.

یکی از دستاوردهای ظاهری خلفا با کنار زدن امیرالمؤمنین از خلافت، رسیدن به خلافت و مدت‌ها حکومت بر مردم بود. «حب ریاست‏ یا جاه‌طلبی»، از امیال دیگر در انسان شدیدتر و ضرر آن بیشتر است، و آخرین چیزی است که از دل انسان خارج می‌شود؛ ریاست‌طلبان برای رسیدن به ریاست، حاضرند از دنیا و مال و دین خود بگذرند.

امیرالمؤمنین جهت حفظ دين، که وظيفه خود می‌دانستند، هم‌چنین دفاع از مظلوم، و اسلام، در زمان خلفا مشورت داده و همکاری می‌کردند؛ این همکاری‌ها نشان از تأیید خلفا نیست؛ بلکه ایشان به وظیفه خود در قبال اسلام و مسلمانان عمل می‌کردند.

جنایات وهابیت بر هیچ مسلمانی پوشیده نیست و امروز شاهد جنایات بسیار زیاد این گروه سفاک، در گوشه گوشه جامعه اسلامی هستیم، این رویکرد و خصوصیت ذاتی این گروه است که از پیشینیان خود به ارث برده‌اند.