سایر مسائل
در جمع‌بندی میزان کشف و شهود می‌توان همانند قیصری گفت: «به دلیل پیچیدگی تمیز شهود حقیقی از غیر حقیقی، سالک عارف باید تحت مراقبت استاد کامل متوجه به حق و اهل مکاشفه بر طبق موازینی که شریعت اسلام و رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) و ائمه اطهار(علیهم السلام) مقرر کرده‌اند، وارد سیر و سلوک شود.
بسیاری از عرفا به این حقیقت پی برده‌اند که کشف و شهود نیاز به معیار و میزان دارد، زیرا چه بسا القائات شیطانی و خیالات، در ذهن سالک جا خوش نموده و سراب را به‌جای آب جلوه می‌کند. همچنين شهودی که میزان صدق آن سنجیده نشود و ربانی یا شیطانی بودن آن تعیین نشده باشد، نمی‌تواند مورد تأیید واقع گردد، چراکه درصورتی‌که شهود سالک شیطانی باشد، او را از راه حقیقی سلوک منحرف می‌کند.
کشف و کرامت از دو مقوله‌اند و مترادف با هم نیستند. همچنين شناخت اشخاص از راه داشتن قدرت بر تصرفات غیرعادی و یا از راه داشتتن اطلاعات غیرعادی، معیار شناخت صحیح نمی‌باشد زیرا خداوند چنین قدرتی را هم به شیطان داد که قرآن از زبان ابلیس نقل می‌کند: «به عزتت سوگند همه را گمراه خواهم کرد، مگر بندگان خالص تو، از میان آنها.»
حکومت بنی‌امیه از یک سو با ترویج عقاید انحرافی در قالب تشکیل نحله‌های فکری و عقیدتی در جامعه و از سوی دیگر با ترور اهل‌بیت (علیهم‌السلام) به دنبال سیطره و تداوم حاکمیت خویش بودند و هر کجا، فکر و عقیده انحرافی می‌یافتند و آن را در تقویت حکومت ظالمانه خود مؤثر می‌دانستند، به حمایت و تقویت آن اقدام می‌کردند.
در زمان حیات پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) اختلافات اعتقادی در میان امت اسلامی پدید نیامد؛ اما پس از رحلت ایشان، بلکه از همان روز، اختلاف بر سر خلافت و امامت، امت اسلام را به دو شاخه شیعه و سنی تقسیم کرد. بنابراین خلاء حجیت و رهبر اعتقادی مورد قبول همه مسلمین، نخستین دلیل اختلافها و پیدایش مذاهب اسلامی است.
در زمان غیبت کبرای امام زمان (عج) جانشینان عام حضرت به سفارش آن حضرت و در اشارات دیگر حضرات معصومین (ع) فقهای عظام بوده اند. در اوایل دوران غیبت کبری روش بیان احکام و معارف دین توسط فقها به وسیله بیان نصوص معتبر از امام معصوم (ع) بود. در این نوشته دلایل بیان نص از جانب نواب عام مطرح می‌شود.
با آغاز امامت حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) یعنی از سال ۲۶۰ هجری قمری غیبت صغرای امام آغاز می‌گردد. در این دوره، حضرت چهار نفر از علمای پارسا و بزرگان شیعه را به ترتیب به عنوان نایبان خاص خویش در میان مردم مشخص فرمودند که نوّاب اربعه نامیده شده‌اند...
تصوف و عرفان، مفهوم کلی و عامی است که بر مصادیق گوناگونی اطلاق شده است. بنابراین در تعریف عرفان و نیز در رد و قبول آن نباید از خصوصیات مصادیق غفلت کرد و مبنای کار این مفهوم کلی و عام قرار داد. تعارف عرفا نیز از عرفان متنوع است، زیرا عرفا در تعریف عرفان و مسائل مربوط به آن، در مواردی موقعیت خاص مخاطب را در نظر گرفته‌اند.
تأسیس فرقه‌های انحرافی در ادیان مختلف به دست استکبار جهانی به منظور ضربه زدن به ادیان الهی در هر زمانی صورت می‌گیرد. اما معمولاً خطر انحراف فرقه‌های مجعول تا حدی می‌رسد که مؤسسین فرق مذکور از انحرافات بوجود آمده هراسان شده و برای اینکه انحرافات فرق دست ساز دامان خودشان را نگیرد، اقدام به انشعاب جدید در فرق انحرافی می‌نمایند.
از آنجا که وحدت عامل موفقیت و پیشرفت تمامی امت‌ها است، همواره مخالفان پیشرفت یک امت سعی در ایجاد تفرقه و از هم گسیختن وحدت ملت‌های موفق دارند. اسلام به عنوان موفق‌ترین امت‌ها در طول تاریخ مورد هجوم مستکبرین قرار داشته است. همیشه در طول تاریخ گروه‌هایی بوده و هستند که رشد اسلام را با منافع خود معارض دیده، لذا در صدد وارد کردن لطمه به اسلام بوده‌اند. با توجه به سیر...
یکی پنداشتن عرفان و تصوف نادرست است. چرا که تصوف یکی از شعب و جلوه‌های عرفان می‌باشد. درواقع تصوف طریقه سیر و سلوک عملی است که از منبع عرفان سرچشمه گرفته است. اما عرفان مفهوم کلی‌تری است که شامل تصوف و سایر نحله‌ها نیز می‌شود. پس می‌توان گفت که نسبت میان تصوف و عرفان عموم و خصوص من وجه است. به نظر می‌رسد که در دیدگاه مشهور...
درباره عرفان اسلامی دیدگاه‌های مختلفی وجود دارد که در این مقاله به سه دیدگاه اشاره می‌شود. «عرفان اصیل اسلامی»، «عرفان مسلمان و عرفان اسلام» و «عرفان اسلامی عین مذهب»، سه دیدگاهی است که به آن پرداخته می‌شود. در عرفان اصیل اسلامی این دیدگاه وجود دارد که همه کارهایی که عرفای اسلام انجام داده اند درست نبوده و گاه رفتارهایی متناقض و غیرقابل قبول از آنها سرزده است. درواقع...
کشف و شهود و تجربه عرفانی از سنخ علم حضوری است. حال آنکه باور صادق موجه تنها به علم حصولی تعلق می‌گیرد. به همین دلیل عده ای به درستی knowledge را معرفت حصولی ترجمه کرده‌اند. چرا که اولاً علم حضوری باور نمی‌باشد زیرا متعلق باور همواره یک گزاره است و گزاره خود نوعی علم حصولی است. ثانیاً علم حضوری صادق نیز نمی‌تواند باشد چرا که اساساً صدق و کذب...
عرفان اسلامی و تصوف چه رابطه و یا نسبتی با هم دارند؟ در این باره نظرات متفاوتی ارائه گردیده است. پیش از پرداختن به این موضوع بهتر است گفتاری کوتاه درباره تصوف ارائه نماییم. آن چه که در بادی امر محقق را به تفکر وا می‌دارد وجه اشتقاق کلمه صوفی و تصوف است و این که این واژه از چه زمانی و به چه دلایلی در جامعه اسلامی آن روزگار مطرح گردید. آیا در میان پیامبر و...