وهابیون با عنوان پیروی از سلف، همه مسلمانان را اهل بدعت و خارج از دین اسلام معرفی می‌کنند و فقط خودشان را مسلمان واقعی می‌دانند. محمد بن عبدالوهاب بنیانگذار این فرقه، در کتاب کشف الشبهات بیش از 24 مرتبه مسلمانان را مشرک خوانده و بالغ بر 25 مرتبه مسلمان را کافر، بت پرست، مرتد، منافق، دشمنان خدا، شیطان و... خوانده است.

وهابیون برای اینکه دامن بنی امیه و امام خود یزید را از خون امام حسین پاک کنند با یک فرار رو به جلو ادعا می‌کنند که امام حسین به دست شیعیان خود به شهادت رسیده است. باید عرض کنیم که در همین یک جمله آنان تناقضی آشکار به چشم می‌خورد و آن اینست که اگر بگوییم شخصی دشمن و قاتل شخصی دیگر است نمی‌توانیم او را همزمان شیعه و محب او بدانیم.

از دیرباز عربستان سعودی آماج انتقادات و اعتراضات، کارشناسان، صاحبنظران و صاحب منصبان کشورهای مختلف جهان بوده است. علت این اعتراضات، بیشتر متوجه ترویج تفکر وهابی گری و حمایت از گروه‌های افراطی است. یکی از نمونه‌های بارز آن اعتراض روزنامه نگار آمریکایی به این مساله است که مطلب خود را تحت عنوان پیوند عربستان و داعش، عنوان کرده است.

وهابیت فرقه‌ای است که در ظاهر رنگ و بوی مذهبی و اسلامی دارد، اما عملاً با تفکرات سفت و خشک افراطی باعث شدند که دین اسلام که سراسر عطوفت و رحمت است به عنوان یک دین خشن و غیر معقول در میان ادیان دیگر شناخته شود این فرقه صاحب ادعا و به ظاهر مسلمان در سده‌های اخیر، جز قتل و غارت و کشتار و خشونت و بی‌منطقی چیزی را به ارمغان نیاوردند.

مراسم عزاداری اباعبدالله الحسین (علیه السّلام) در بین مردم از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. بنابراین در پاسداشت قیام اباعبدالله الحسین باید بکوشیم که جنبه‌های فراموش شده‌ی حیات‌بخش آن را بازشناسی کنیم تا خاصیت احیاگری و معرفت‌بخشی عزاداری‌ها حفظ گردیده و همچنان، عامل بقای دین و مذهب و جان‌مایه‌ی اتحاد و انسجام اسلامی باشد.

در طول تاریخ همیشه کسانی بودند که در عین داشتن باطنی فاسد و غیرسالم، با استفاده از پول یا قدرت سعی داشتند، خود را موجه جلوه دهند. یک نمونه‌ی آن عربستان سعودی است که سال‌هاست در عین این‌که حامی شماره‌ی یک تروریسم در جهان است، ولی با پول خود سعی دارد دهان کشورها را ببندد، مساله‌ای که بعضاً بر ملا شده و این سیاست را ناکام می‌گذارد.