برخی تصوف را جزئی از تشیع خوانده اند و وجود اشتراکات را دلیل این کار بیان کرده اند. از اشتراکاتی که ایشان به آن تمسک کرده اند، بحث ولایت است

صوفیه در مورد محبت مردم چنین گزافه گویی می کند که مردم ما را دوست دارند و به ما عشق می ورزند با استناد به کتاب یادنامه صالح روشن می شود که این ادعا دروغی بیش نیست. چرا که هنگام فوت نورعلیشاه، صالح علیشاه از ترس کشته شدن توسط دشمنان فقر و عرفان، مجبور به پنهان کردن خبر مرگ ایشان شد، تا به گناباد برگردد. اما تفصیل ماجرا:

تصوف دارای یک تشکیلات وسیعی است و عالی ترین ایشان مقام قطب می باشد. این مقام برای اختیارات خود یک سری اصول را داراست که به اصول دَه ماده ای معروفند

نظرات متفاوتی درباره ی رابعه ی عدویه حتی در بین بزرگان تصوف است. عده ای متعصبانه او را قدیسه و عارفه می داند و عده ای او را تا مرز فاحشگی و بدنامی می برند!

مسلمانان جهان می دانند که شطح گویی صوفیان و به کار بردن جملات و کلمات کفر آمیز و به دور از شأن اسلام، فساد و انحرافی بود که توسط کبّار صوفیه به وقوع پیوست

به دنبال انحرافات صوفیه؛ گروهی از علماء حکم تکفیر معصوم علیشاه دکنی و نورعلیشاه اصفهانی را صادر نمودند و مخالفت خود را با صوفی گری اعلام داشتند.