صحیح بخاری
قرآن مجید می‌فرماید: «هر نَفْسى چشنده مرگ است، پس از آن به سوى ما برمى گرديد»؛ این در صورتی است که بخاری حدیثی را به پیامبر (ص) نسبت داده که در آن پیامبر اسلام به نحوی دچار شک شده که آیا حضرت موسی طعم مرگ را چشید یا از این قضیه مستثنی شده بود!
بخاری در صحیح خود روایتی را نقل می‌کند که می‌بایست در عمل به آن بر پیامبر و خاندانش درود فرستاده شود ولی خود او هرگز چنین کاری را انجام نداده است.
بخاری در نقل حدیث از صحابی پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) برخورد دوگانه‌ای را اتخاذ کرده به نحوی که از ابوهریره با سابقه سه سال اسلام و یک و نیم سال حضور در مدینه الرسول 93 روایت و از امیرالمومنین علی (علیه السلام) که همواره در محضر پیامبر (ص) بود تنها 9 روایت نقل کرده است.
بخاری در نقل روایات، دشمنی و کینه توزی عجیبی را نسبت به خاندان اهل بیت حتی پیامبر اسلام (ص) و سائر انبیاء الهی روا داشته است.
وکیع بن جراح از راویان در صحیح بخاری گفته: شراب نزد من از آب فرات حلال‌تر است.
با توجه به اینکه عده‌ای از راویان حدیث در صحیح بخاری شرابخوار هستند باز هم بر این عقیده‌اند که «هر راوی که در کتاب مسلم و بخاری از او حدیث نقل شوداز پل وثوق و اعتبار عبور کرده است!
بخاری نقل حدیث از راویانی حدیث نقل کرده که صحابی پیامبر برا دشنام و لعن می‌کردند.
به گفته ذهبی ناقل روایت در صحیح بخاری فردی ضعیف العقل، گیج و غافل، کسی که خودش و پدرش در حدیث دزدی می‌کردند، بسیار دروغگو و ... است.
اگر بنا باشد هر کس برای تایید متاب، نوشتار و یا... ادعای خواب و تایید موارد مذبور از جانب پیامبر (ص) را بنماید باید هر موضوعی را بدون کسب دلیل پذیرفت و این بر خلاف اصل است.
وهابیت و ایادی آن در مباحث علمی و روایی راه هر گونه نقد بر کتب صحیحین را بسته و از این رو مجبورند چشم و گوش بسته مطالب آن را حتی اگر غیر عقلایی باشد را بپذیرند.
وهابیت اعتقادات سست و بی پایه خود را از صحاح سته و بیشتر از کتب صحیح بخاری و صحیح مسلم می‌گیرند که معتقد به جسمانیت خداوند هستند.
موضوع نقد روایات وارده در صحیحین توسط شیعیان فارغ از مسائل اختلافی و تعصبات دینی و مذهبی است؛ چرا که وجود این روایات به محدود کردن و ایجاد نقص در خداوند اشاره دارد.
با توجه به اینکه بخاری و مسلم با نام گزاری «صحیح» بر روی کتاب خود بر صحت روایات وارده در آن تأکید می‌ورزند، راه توجیه و یا اینکه بخواهیم روایات را ضعیف دانسته و از نقد آنها بگذریم وجود ندارد.
از زشت‌ترین کارهای وهابیان قتل عام مردم طایف در سال 1217 قمری است که به کوچک و بزرگ رحم نکردند. طفل شیرخوار را بر روی سینه مادرش سر می‌بریدند. حتی کتاب‌ها را که در میان آنها تعدادی مصحف قرآن کریم و نسخه‌هایی از صحیح بخاری، مسلم بود پایمال کردند.