عده‌ای از مسلمانان با ابوبکر بیعت نکردند، ازجمله امیرالمؤمنین (ع) که عدم بیعت حضرت، ضربه‌ای به اعتبار خلافت بود. نصوصی در کتب فریقین ذکر شده که نشان از بیعت اجباری و با اکراه دارد و سخن نووی در بی اهمیت بودن بیعت نکردن افراد، صحیح نیست؛ بلکه برای بیعت امیرالمؤمنین (ع) با ابوبکر ناچار شدند به خانه حضرت وارد شوند و ایشان را به زور برای بیعت به مسجد ببرند.

در جوامع روایی فریقین روایت نبوی «فاطمة بضعة منی» مشهور و متواتر است و مضمون آن این است که پیامبر (ص) فرمود: «فاطمه پاره تن من است؛ هر کس او را بیازارد مرا آزرده است.» این روایت در موارد متعدد، توسط راویان مختلف بیان شده است که نشان از این است که صرفاً از جهت بیان نسب و محبت به دختر نیست.

دکتر محمود سید صبیح به خشم و قطع ارتباط حضرت فاطمه (س) با ابوبکر اعتراف می کند و فضیلت حضرت را طبق دو روایت معتبر از کتب اهل سنت می‌پذیرد، ولی چند فرض نادرست در استدلالش در نظر می‌گیرد که نتیجه او نادرست می‌گردد؛ او فضایل حضرت زهرا (س) را که از روایات نبوی و آیه قرآن برداشت می‌شود با امری که توسط مسلمانان ایجاد شده، متناقض می‌انگارد.

حضرت فاطمه زهرا (س) اگرچه عمری کوتاه داشت ولی صاحب فضایل بسیار زیاد است؛ حتی فضایل و کرامات حضرت فاطمه (س) از دید علما و بزرگان اهل سنت نیز پوشیده نمانده و آنان بارها ذیل مباحث مختلف، دیدگاه خود پیرامون شخصیت والای حضرت را توضیح داده‌اند.

پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ حدیث نبوی «فاطمة بضعة منی» درباره حضرت زهرا (سلام‌الله‌عليها) به مناسبت‌های مختلفی بيان شده است؛ در یکی از آن موارد، «عمرو بن حزم أنصاری» نقل می‌کند که رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: «فاطمه پاره تن من است و آنچه که او را به خشم آورد، مرا به خشم می‌آورد و آنچه

پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ حدیث نبوی «فاطمة بضعة منی» درباره حضرت زهرا (سلام‌الله‌عليها) به مناسبت‌های مختلفی بيان شده است؛ یکی از آن موارد روزی بود که «رفاعة بن عبد المنذر» معروف به ابولبابه انصاری برای قبول شدن توبه‌اش، خود را به ستون بسته بود.