دشمنان اسلام و مسلمین، بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و گسترش پدیده بیداری اسلامی، احساس خطر کرده و برای مقابله با این پدیده، اقدامات مختلفی را شروع کردند؛ از جمله اینکه افرادی راحمایت کردند تا پروژه تفرقه‌افکنی را کلید بزنند؛ در یک سو شیعیان تندرو و افراطی و در سوی دیگر اهل‌سنت افراط‌‌گرا و تکفیری را قرار دادند تا با آتش افروزی دینی میان سنی و شیعه، مقدمات یک جنگ تمام عیار بین مسلمانان را فراهم آورند.

یکی از مسائل مهمی که مانع وحدت بین مسلمانان است، مسئله تکفیر مسلمانان از جانب یکدیگر است؛ درحالی که خداوند متعال از مسلمانان می‌خواهد با مراجعه به قواعد علمی، منطقی و حقیقت محور در پذیرش حقایق کتاب و سنت و نیز بهره‌گیری از خرد، اختلاف و نزاع‌های فکری خود را به خدا و پیامبر (ص) ارجاع بدهیم.

در طول تاریخ اسلام، موضوع «وحدت امت اسلامی» یکی از مسائل مطرح در میان مذاهب اسلامی بوده که همواره با موانعی مواجه بوده که ازجمله این موانع، سب و توهین برخی از شیعیان افراطی به مقدسات اهل‌سنت است. این افراد اندک، کوشیده‌اند تا از این طریق، هم‌بستگی و وحدت مسلمانان را مورد خدشه قرار داده و با آن مقابله کنند.

جریان افراطی تشیع لندنی، با سب و اهانت به عایشه (یکی از همسران رسول خدا(ص)) در رسانه‌های عمومی و به شکل گسترده، اسباب اختلاف و تفرقه میان شیعه و اهل‌سنت را فراهم کرده است؛ صدور این گونه اعمال، از جانب برخی از افراد منتسب به این جریان، مخالف با سیره اهل‌بیت(ع) و مخالف با منش علما و بزرگان مذهب شیعه است.

دشمنان اسلام برای دستیابی به اهداف استعماری خود در بلاد اسلامی، از نقشه‌های مختلفی استفاده می‌کنند که ازجمله می‌توان به حربه اختلاف‌افکنی میان مذاهب اسلامی اشاره کرد که آن از طریق ایجاد و تأسیس احزاب، فرقه و جریان‌های افراطی و نیز دامن‌زدن به اختلافات مذهبی بین پیروان فرق صورت می‌پذیرد.

یکی از شاخصه‌های اساسی جریان افراطی تشیع لندنی، غلو و افراط در مسئله عزاداری و ترویج برگزاری دهه‌های مختلف عزاداری در طول سال در مناسبت‌های مختلف است. انجام این اعمال افراطی، توسط طرفداران این جریان در صورتی است که اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) همواره خود را «نُمْرقه وسطی» یعنی گروه معتدل و دور از افراط‌وتفریط معرفی می‌‌کردند که تندروان باید به‌سوی آنها بازگردند و جاماندگان باید خود را به آنها برسانند.