پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ جریان شیرازی، پس از درگذشت «سید محمد شیرازی»، علی‌رغم اینکه در ظاهر برای او احترام خاصی قائل‌اند و هر ساله با برگزاری مراسم سالگرد، یادش را گرامی می‌دارند، ولی در نظریه‌پردازی و فعالیت‌هایشان، از نظرات وی عبور می‌کنند.

از جمله مواردی که «سید صادق شیرازی» نظریاتی را بر خلاف نظر «سید محمد شیرازی» بیان کرده، این است که وی (سید صادق شیرازی) سبّ (ناسزاگویی) به دیگران را امری مجاز در قرآن و روایات معرفی می‌کند؛ اما با بررسی نوشته‌های برادر فقید و بزرگ‌تر وی، یعنی «سیدمحمد شیرازی»، متوجه می‌شویم که این ادعای «سید صادق شیرازی» حتی بر خلاف نظریه ارائه شده توسط برادرش است.

«سید صادق شیرازی» در یکی از سخنرانی‌های خود که متن آن در سایت و پایگاه اینترنتی او موجود است، می‌گوید: «کجای قرآن گفته، ما نباید سبّ بکنیم؟ کجای قرآن به نحو مطلق گفته است که نباید سبّ بکنیم؟ (این سخن برخی مبنی بر عدم سبّ) تدلیس ابلیس است؛ آیا در قرآن سبّ وجود ندارد؟ «عُتُلٍّ بَعْدَ ذَلِکَ زَنِیم»؛[قلم/13] «با این همه عیب، باز متکبر است و خشن، با آنکه حرام‌زاده و بی‌اصل‌ونسب است». آیا این آیه قرآن نیست؟ آیا قرآن دستوری داده که در خود قرآن، خلاف آن آمده است؟»[1]

اما می‌بینیم برادر بزرگ‌تر و فقید سید صادق، یعنی «سید محمد شیرازی»، نظراتی بر خلاف آنچه که امروزه «سید صادق شیرازی» و مقلدین او دارند را مطرح کرده است. به عنوان مثال، «سید محمد شیرازی» در یکی از آثار خود می‌‎نویسد: «واجب است که شعار ما در هر حرکتی، سلام باشد؛ سلامی که در گفتار، رفتار، نوشتار ما جاری است و سلام در هر جایگاه و نسبت به هر کدام از مردم ...؛ پس ضروری است که صلح و سلام را نسبت به جنبش‌ها و حرکت‌هایی که در جهان اسلام در حال فعالیت هستند، حفظ کنیم؛ زیرا اولاً این صلح و آرامش، موجب توجه و التفات مردم می‌شود و ثانیاً موجب خویشتن‌داری دشمنان می‌گردد و از همین‌رو امیرالمؤمنین علیه‌السلام به اصحابشان فرمودند: «إنی أکره لکم أن تکونوا سبابین»؛ ناپسند می‌دانم که شما دشنام دهنده باشید و قبل از این سخن، قرآن حکیم نیز فرموده بود: «وَلَا تَسُبّواْ الّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ فَیَسُبّواْ اللّهَ عَدْواً بِغَیْرِ عِلْمٍ»؛[انعام/108]؛ [شما مؤمنان] به [معبود] آنان که جز خدا را می‌خوانند، دشنام ندهید تا مبادا آنها از روی دشمنی، به نادانی، خدا را دشنام گویند».[2]

«سید محمد شیرازی» همچنین در اثر دیگرش می‌نویسد: «ملتزم بودن به پاک داشتن کلام، از جهت لفظ و کنایه و مانند آن، امری واجب است؛ زیرا پاک بودن کلام می‌تواند مردم را به انسان جذب کند، بیش از آن هنگام که کسی بخواهد با دشنام و خشونت و افترا، دیگران را به خویش جذب کند».[3]

پی‌نوشت:
[1]. متن سخنرانی سید صادق شیرازی موجود در سایت شیرازی.
[2]. شیرازی، سید محمد، السبیل، إلی إنهاض المسلمین، ص153.
[3]. شیرازی، سید محمد، الفقه، الرأی العام و الإعلام، ص573.