بهتر است سید حسن مصطفوی موضعش را با ائتلاف میان اصلاح‌طلبان و مرتدین سیاسی و مخالف امام(ره) مشخص کند و از حمایت افرادی و مسلک‌هایی که با عقاید شیعه دچار زاویه هستند دست بردارد. دیدار با نورعلی تابنده قطب سابق فرقه‌ی گنابادیه که هم نظر سیاسی عضو جبهه‌ی نهضت آزادی بود که امام(ره) ایشان را منافق می‌دانست و هم از نظر اعتقادی خود را مهدی نوعی می‌دانست، چه توجیه معقولی می‌تواند داشته باشد؟

سید حسن مصطفوی ارتباط نزدیک با سرکرده‌ی دراویش صوفی که مخالف امام و انقلاب بودند داشت. دراویشی که در حساس‌ترین برهه‌های تاریخی در انقلاب مردم ایران، نه تنها همراهی نکردند که بدترین ضربه‌ها را به امنیت کشور زده‌اند و بارها دستشان تا مرفق در خون جوانان این مرز و بوم آلوده شده است.

شعار «جمهوری ایرانی» آن هم از سوی باستانگرایان بیش از هر چیز به یک شوخی شبیه است تا واقعیت! چه اینکه با اندکی پژوهش در تاریخ و سیاست به روشنی می‌توان دریافت که جریان باستانگرایی هیچ سنخیتی با موضوع جمهوریت ندارد، و از طرفی نظریه‌پردازان غربی بر این باورند که اسلام شیعی موجب قدرت ایران و ملت‌های خاورمیانه است، اما...

امیرمؤمنان (علیه‌السلام) وحدت را منّت بزرگ خدای سبحان دانسته و می‌فرماید: «خداوند بر این اُمّت، منّت گذارده و بین آنان الفت و اتحاد ایجاد کرده است که در سایه آن زندگی کنند و به کنف حمایت آن پناهنده شوند؛ این نعمتی است که احدی نمی‌تواند بهایی برایش بگذارد، زیرا از هر بهایی گران‌قدرتر و از هر چیز پرارزشی، باارزش‌تر است».

رؤسای بهائیت به پیروی از سکولار مذهبان غرب، مداخله در سیاست را ممنوع کرده‌اند، به طوری که عبدالبهاء می‌گوید: ملاک خروج از بهائیت، مداخله در سیاست است. این درصورتی است که سیاست به معنای قدرت برای احقاق حقوق مردم است. به نظر می‌رسد هدف از بیان این حکم، هم‌سویی و سکوت در مقابل استعمارگران و چپاول کشورهای مظلوم است...

آیت‌الله جوادی آملی: مؤمنین راستین کسانی هستند که در انتخابات حضور دارند و رهبرشان را تنها نمی‌گذارند، و بدون عذر موجّه صحنه را ترک نمی‌کنند و اگر هم معذور بودند بدون اطلاع نمی‌روند. حتی کسی که مثلاً مریض است بدون اعلام، صحنه را ترک نمی‌کند، بلکه اعلام می‌کند که چون مریضم نمی‌آیم تا راه بهانه‌گیری را برای دیگران باز نکند.