بحث اقتصادی و گرانی بین ما بالا گرفت، گفت: وقتی می‌گفتيم كه سيد احمدالحسن يمانی گفتند در انتخاباتی كه زير نظر حجت خدا نيست شركت نكنيد ما رو مسخره می‌كردید؛ حالا همان‌ها افتادند به جان بازار و دارند دلار و آذوقه  می‌خرند که از گرانی و قحطی در امان باشند. خدا جهان را خلق كرده برای صاحب الامر و و رای دادن به کسی دیگر يعنی شرک. يعنی از نظر ما (دموكراسی) شايسته‌تر از نظر خداست.
گفتم: اگر بیاورم که مکتب شما هم انتخابات را قبول دارد و تناقض صحبت کرده‌؛ چه می‌گویید؟
گفت: دوباره بخوانيد مطلب من را؛ نوشتم انتخاباتی كه زير نظر حجت خدا باشد نه خودسرانه!

گفتم: منم همان انتخابات مورد نهی شما را می‌گویم؛ مکتب نجف و علاء سالم (یکی از سران فرقه) دوبار از حکومت عراق برای حضور در مجلس درخواست کرسی کرده‌اند؛ آیا این حرف شما و احمد[1] مخالف این کار مکتب و علاء سالم نیست؟

گفت: دريافت كرسی برای نشاندن صاحب امر در جايگاهش ايرادی دارد؟ آن‌چه كه از طرف امام باشد همانا خود امام بر آن نظارت دارد و ايرادی بر آن وارد نيست .
گفتم: شما اول می‌گویید انتخابات مشکل دارد و قائلین به آن مشرک‌اند بعد می‌گویید دریافت کرسی برای نشاندن صاحب امر مشکلی ندارد!
عجیب است علاء سالم و مکتب نجف درحال حاضر درخواست کرسی داده‌اند، و حال آن‌که به نظر شما انتخاب فعلی زیر نظر حجت نیست پس الان دچار شرک شده‌اند؟

پی‌نوشت:

[1]. المتشابهات، احمدالحسن، اصدارات انصار، بی‌تا، بی‌جا، ج1، ص 95.