پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از نقشه‌های استعمار، تربیت و سازمان بخشیدن به افراد و گروه‌هایی است که عامدانه و یا جاهلانه آب در آسیاب دشمن بریزند و آنان را در راستای رسیدن به اهداف خویش، بی‌واسطه و یا با واسطه یاری رسانند.
استعمار در مواجهه با تشیع و شیعیان به دنبال راهکاری است تا بتواند از درون مذهب شیعه، پایه‌های اعتقادی شیعه را سست و از بیرون  مذهب نیز آن را در مقابل سایر فرق اسلامی قرار دهد تا شاید بتواند با این شیوه و ایجاد تفرقه در درون مذهب تشیع و اختلاف با سایر مذاهب به اهداف استثماری خود برسد.
استعمار در جهت تأمین منافع چپاول گرانه خود، به دنبال حذف اسلام و در رأس آن شیعه است و با ایجاد جنگ نرم و به دنبال  تغییر و تحریف شیعه از درون است. آنان در این راستا هر آداب و رسومی که چهره شیعه را کریه و ناخوشایند جلوه دهد گسترش می‌دهند. همچنین بر مسائل تفرقه افکنانه و اختلاف انگیز بین شیعه و سایر مذاهب اسلامی  پافشاری می‌کنند؛ مانند حمایت از فرقه شیعه انگلیسی که به دنبال تفرقه و اختلاف و اهانت به مقدسات سایر مذاهب اسلامی است. ایجاد شیعه انگلیسی که یکی از شیوه‌های استعمار در این راستا بوده، آنان را کمک کرده که به اهداف خویش دست یابند.

در حال حاضر با وجود منع علماء از قمه زنی که چهره رحمانی اسلام را مخدوش و موجب وهن مسلمانان است، کسانی هستند که عامدانه و یا جاهلانه و با حمایت تشیع انگلیسی در اشاعه و گسترش این عمل حرام تلاش می‌کنند و با استناد به آیه 36 سوره حج و گاه با وارونه جلوه دادن وقایع تاریخی، شیعیان را به لطمه زنی، هروله، قمه زنی تشویق و برپایی آن را امری واجب و لازم الاجرا می‌دانند[1] و با اذعان به برپایی مراسم اختلاف انگیز عید الزهراء، شیعیان را به لعن خلفا در ایام محسنیه تشوق می‌کنند؛ لذا برای روشن شدن کلام حق، این آیه از نظر دلالت، مورد بررسی قرار می‌گیرد.

کلمه "شعائر" جمع "شعیره " به معنای علامت است. شعائر خداوند علامت‌هایی هستند که آنها را برای اطاعتش نصب فرموده و شامل وقوف، طواف، سعی، رمی، ذبح و ... است. همچنانکه فرموده: «وَالْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَكُمْ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ [حج/36] و (نحر) شتران فربه را برای شما از شعائر خدا (و احکام حج) مقرر داشتیم که در آن قربانی، شما را خیر و صلاح است.»
بُدن: شتری است که برای قربانی سوق داده می‌شود و با شکافتن کوهانش از طرف راست، آن را علامت گذاری می‌کنند تا معلوم شود که این شتر قربانی است. بدین جهت از شعائر الهی خوانده شده است که بر اهمیت بزرگداشت این امر الهی دلالت کند.[2]

با توجه به سیاق و مدلول آیه و تناسب آیات و نیز با توجه به فلسفه حج و تأکید پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و اهل بیت (علیهم‌السلام) بر برپایی مناسک حج، روشن می‌شود که آسیب رساندن به خود و مخدوش کردن چهره شریعت و دین گریزی، از جمله‌ی اموری است که هیچ عقل سلیمی آن را زیبا و از نشانه‌های تقوا نمی‌داند و امری است که هیچ ریشه‌ای در سنت ندارد و کاملاً بدعتی مجعول دست انسان‌هایی است که گاهی از روی اخلاص و گاهی از روی طمع، خواستگاه سودجویان استعمار قرار گرفته‌اند.
علامه طباطبایی می‌نویسد: «در آیه (وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ ...) اضافه تقوی به قلوب، اشاره به این حقیقت است که حقیقت تقوی و اجتناب از غضب خدای تعالی و ورع از محارم او، امری است معنوی که قائم به قلب و دل است. پس تقوا، قائم به حرکات وسکنات بدنی نیست.»[3]

پی‌نوشت:
[1]. سید صادق شیرازی، کشتی بان هدایت، ص86.
[2]. طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان، ج،14 ص527 - 529.
[3]. همان، ص529.