در یکی از ایام علی ع و یکی از اصحاب در شبی در کوچه ها قدم میزدند صدای قرانی دلنشین شنیدند صحابی گفت خوشا به حال او علی ع فرمودند زود قضاوت نکن در پایان جنگ نهروان علی ع اتنصحابی رات فرا خواند فردی را به او نشان داد و که کشته شده بود از خوارج گفت این همان قاری قران است